พันธะหัวใจ

'เขา' ต้องการเพียงลูก ไม่ได้ต้องการแม่ เพราะฉะนั้น หลังจากที่เธอคลอด เธอควรจะไปให้พ้น ห้ามยุ่งเกี่ยวกับเด็กน้อยโดยเด็ดขาด... 

มันคือข้อตกลงที่ติณณภพบัญญัติเอาไว้ในหน้าเอกสารจำยอมการรับอุ้มบุญของขวัญข้าว แม้เธอจะไม่ได้เห็นด้วยกับสิ่งที่เขาบอก แต่เธอจำต้องน้อมรับไว้ และยอมรับความจริงให้ได้ 

การเริ่มต้นครั้งนี้ มันเป็นความสัมพันธ์ของคนสองคน ที่ไม่เคยรู้จักมักจี่กันมาก่อน แต่ต้องมาใช้คำว่า พ่อ แม่ ร่วมกัน


“จิตใจของเธอทำด้วยอะไรกัน ทำไมถึงกล้าทำอะไรแบบนี้”
“คุณติณห์...”
“ทิ้งลูกไว้ที่บ้าน แล้วมาเอากับไอ้ระยำนี่ถึงห้อง!” ติณณภพเดินเข้าไปใกล้ ๆ แล้วตวาดใส่หน้าเธอเสียงดัง จนร่างเล็กสะดุ้งโหยง
“พี่ใจเย็น ๆ ก่อนสิครับ” วัชรพลเดินเปลือยท่อนบนออกมาจากห้องน้ำ กลิ่นครีมอาบน้ำอ่อน ๆ ติดตัวชายหนุ่มออกมา มันโชยเตะจมูกจนเขาแทบอยากจะอ้วก และติณณภพก็รู้ได้ทันที ว่าเหตุการณ์ก่อนหน้าเกิดอะไรขึ้น
“ไอ้ชาติชั่ว มึงมันเลวยิ่งกว่าหมา!!!” ติณณภพกระโจนเข้าใส่ชายหนุ่มรุ่นน้อง เขาซัดกำปั้นหนัก ๆ ลงบนใบหน้าอันหล่อเหลาของวัชรพลจนแดงช้ำด้วยเลือด ซึ่งก็ไม่ต่างจากใบหน้าของติณณภพที่แดงเต็มไปด้วยโทสะและแรงแค้น อย่าหวังว่าชาตินี้เขาจะใช้ลมหายใจร่วมโลกกับมัน ไม่เขาก็วัชรพลต้องตายกันไปข้างหนึ่ง
“คุณติณห์...หยุดเดี๋ยวนี้นะคะ” ขวัญข้าวรีบเข้าไปยื้อแย่งติณณภพออกมาด้วยความเป็นห่วง หลังจากเห็นชายหนุ่มโมโหจนไม่สามารถควบคุมสติตนเองได้ เพราะกลัวว่าเหตุการณ์จะรุนแรงไปมากกว่านี้
“ปล่อย!!!” ติณณภพเผลอผลักร่างของหญิงสาวอย่างแรง จนเธอล้มฟุบลงไปอีกทาง แต่ขวัญข้าวไม่ยอม หญิงสาวจึงรีบลุกขึ้นเต็มความสูงแล้วแผดเสียงใส่ชายทั้งสอง
“หยุดไง!...ฉันบอกให้หยุด!” หญิงสาวไม่รู้จะทำอย่างไรกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทุกอย่างช่างดูมืดแปดด้านไปเสียหมด ผู้ชายสองคนกำลังชกต่อยกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ไฟกับไฟมาเจอกันมีแต่จะมอดไหม้เป็นเถ้าถ่าน