ภาพนั้นที่ฝันไว้

ภาพในฝันของเธอ เขาคือ พี่ชายที่แสนดี
ภาพในฝันของเขา เธอคือ แม่ของลูก
แล้วภาพในฝันของเขาสองคน คืออะไร

********************************************************

“พี่วินจำภาพวาดที่บัววาดค้างไว้ได้มั้ยคะ?” บัวบูชาเอ่ยถามเรื่องภาพวาดที่อยู่ในห้องนอนของเธอ ซึ่งกวินไม่ได้เข้าไปนานแล้วตั้งแต่เธอขึ้นมัธยมในเวลานั้น

“จำได้ ‘ภาพวาดในฝัน’ ที่บัวบอกว่าจะวาดความฝันที่ฝันไว้ว่าชีวิตจะเป็นอย่างไร” กวินจำได้ดี เพราะหญิงสาวเริ่มคิดที่จะวาดภาพในฝันที่เธออยากจะให้มันเป็นจริงสักวันหนึ่งตั้งแต่ตอนที่อยู่ประถมศึกษาตอนปลาย แต่หลังจากนั้นภาพนี้ก็เหมือนจะรื้อลบ วาดใหม่กันอยู่อีกหลายรอบ จนถึงตอนนี้ที่หญิงสาวเรียนจบและทำงานมาสักพักใหญ่ๆ ภาพนี้ก็ยังวาดไม่เสร็จ

“พี่วินยังจำเรื่องราวตอนนั้นได้” บัวบูชาเข้าไปกอดกวินเอาไว้ด้วยความดีใจ เพราะเธอคิดว่าเขาลืมเรื่องนี้ไปแล้วเสียอีก เนื่องจากไม่ได้คุยเรื่องนี้กันเลยจนถึงเวลานี้

“จำได้สิ” กวินนึกในใจว่าเขาไม่มีวันลืมเรื่องราวของบัวบูชาอยู่แล้ว ไม่ว่ารายละเอียดนั้นจะเล็กน้อยแค่ไหน เขาก็จำได้เป็นอย่างดีทุกอย่าง และไม่มีทางลบเลือนไปจากจิตใจ

“บัวเปลี่ยนแปลงภาพนี้มาหลายครั้ง รื้อวาดใหม่ก็หลายรอบ เพราะว่าความคิดเปลี่ยนไปเรื่อย ความฝันที่ต้องการในชีวิตก็เปลี่ยนไปตามกาลเวลา แต่ตอนนี้บัวคิดว่าบัวรู้แล้วค่ะว่าภาพฝันของบัวคืออะไร” บัวบูชายิ้มๆ ยังคงกอดแขนของเขาเอาไว้ข้างหนึ่ง

“หืม” กวินใจเต้นระทึกไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองว่าความฝันของบัวบูชามีเขาอยู่ แต่ทว่าสิ่งที่เธอกำลังแสดงออกมาในเวลานี้ เขาไม่ได้คิดไปเองข้างเดียว แล้วบวกคะแนนให้กับตัวเองอยู่ใช่ไหม

“ภาพฝันของบัวคือ ชีวิตที่มีพี่วินอยู่ในนั้นด้วย บัวอยากให้พี่วินอยู่กับบัวตลอดไป ในชีวิตของบัวนะคะ” บัวบูชาพูดไปก็ใจเต้นแรง ปากเริ่มสั่นระริกมากขึ้นทุกที

“บัว…” กวินตวัดตัวของบัวบูชาเข้ามากอด หญิงสาวไม่ต้องพูดให้จบประโยค เขาก็เข้าใจ เข้าใจแล้ว และตื้นตันใจเป็นอย่างยิ่งที่ได้รับเกียรตินี้