เฮียธาม หนุ่มดอกไม้สายเปย์

ธาม...เมื่อทรงกู๊ดแล้วเธอไม่แล ก็จะขอแบดสักครั้งให้เธอชื่นใจ
กรองนฎา...ความกดดันจากการถูกเปย์ทำให้เธอต้องลาจาก แม้จะยังรักเขามากแค่ไหนก็ตาม
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

“เฮียคิดถึงหมวยมากเลยรู้ไหม”
เขาผวาขึ้นมาสวมกอด และเธอก็ไม่ได้ขัดขืนอย่างที่ควรจะเป็น
“ดีขึ้นแล้วเหรอคะ อื้อ...”
เขาไม่ได้ตอบ แต่กลับจูบเธออย่างเร่าร้อน ใจของเธอไม่อยากหนี แต่ถึงจะหนียังไงก็ไม่พ้นมือกว้างที่ล็อกท้ายทอยของเธอเอาไว้แน่น
จูบเร่าร้อนดำเนินต่อไปราวกับจะไม่มีวันสิ้นสุด ไม่นานเธอก็ถูกพลิกตัวลงกับเตียง มีร่างแกร่งของเขาทาบทับตามติด ไม่อนุญาตให้เธอขยับหนี
“อื้อ...อย่าค่ะ” เธอเบือนหน้าหนี แต่จมูกโด่งกลับกดคลึงมาตามแก้มและซอกหู
เขายังคงกกกอดและก็ไม่อนุญาตให้เธอพ้นจากอ้อมแขน
“เฮียอย่า...” เธอพยายามหยุดมือที่ไต่มาจากทางชายเสื้อ ตายังจ้องกัน และวันนี้เธอก็รู้เลยว่าเขาต้องเอาจริง
“หมวยทิ้งเฮีย”
“อื้อ...” เธอไม่ได้โต้แย้งก็ถูกจูบต่อ ครั้งนี้กางเกงนอนถูกเกี่ยวลงต่ำ มารู้ตัวอีกครั้งก็ตอนเขาจับมันดึงออกไปทางปลายเท้าแล้ว
“อย่าทำแบบนี้ค่ะ” เธอมองเขาที่อยู่กลางหว่างขาและก็กำลังถอดเสื้อผ้าของตัวเอง
ทุกอย่างที่กำลังเกิดขึ้นมาว่องไวมาก เหมือนเขา...
“นี่เฮียแกล้งป่วยเหรอคะ!” แล้วก็เป็นอีกครั้งที่เธอเหมือนโต้ตอบกับกำแพง
เขาไม่เพียงแต่ไม่ตอบ แต่ยังขยับเข้ามาในระยะประชิดอีกครั้ง เนื้อตัวหลายจุดสำคัญกำลังเสียดสีกันอย่างเร่าร้อน
“ว่าไงคะ” เธอขัดขืน แต่เหมือนเสื้อผ้ายิ่งหลุดลุ่ย
“เฮียป่วยจริงๆ แต่เป็นการป่วยใจที่ถูกเมียทิ้ง”