ไม่รักเมียแล้วจะรักใคร

มนัสดรามีชีวิตอยู่ใต้คำนินทาว่าร้ายว่าเธอนั้นเหลวแหลก เป็นผู้หญิง 'หมีเหม็น' เธอเชิดหน้าอย่างทระนง รับมือกับผู้ชายที่เขามาเพราะเห็นว่าเธอเป็นของเล่นอย่างรำคาญ
จนกระทั่งเธอได้พบกับกฤติน ผู้ชายที่ไม่เชื่อในคำนินทาแต่เชื่อในสิ่งที่เขาเห็นด้วยตาและสัมผัสได้ด้วยใจ

“มาแช่น้ำด้วยกันเถอะ”
คำชวนที่มนัสดราคิดเอาไว้อยู่แล้วว่าอาจเกิดขึ้นทำให้เธอเม้มปาก กลั้นยิ้ม ก่อนดักคอ “นั่นแน่ะ คิดจะทำอะไรคะ เพิ่งออกเวรมาไม่ใช่เหรอ ทำงานติดกันเกินยี่สิบสี่ชั่วโมงแล้วยังจะทำอะไรที่ใช้แรงอีกเหรอ เดี๋ยวก็หัวใจวายคาอกลูกหมีหรอก ไม่เอา”
คำตอบที่ไม่คิดว่าจะได้รับทำให้กฤตินประหลาดใจ ปกติแล้วเวลาเขาชวนเธอซุกซน เธอไม่เคยปฏิเสธเลย
“ไม่เป็นไรหรอก มาเถอะ”
“ไม่ได้ ลูกหมีไม่อยากให้พี่ตินเหนื่อยเกิน กินน้ำค่ะ แล้วก็แช่อีกแค่ห้านาทีพอนะคะ เดี๋ยวลูกหมีไปเตรียมเสื้อผ้าให้ แล้วเราออกไปกินข้าวกัน” พูดจบมนัสดราก็วางแก้วน้ำไว้บนขอบอ่าง เธอเพิ่งจะหมุนตัวหันหลังก็ได้ยินเสียงซู่ๆ เหมือนน้ำในอ่างกระเพื่อมแรง ยังไม่ทันได้หันไปมองตัวเธอก็ถูกอุ้มขึ้นมาแล้ว
หญิงสาวตาโต กำมือทุบอกกฤตินไม่แรงนักหนึ่งทีพร้อมถามโง่ๆ “เอ๊ะ พี่ตินจะทำอะไร”
“แช่น้ำคนเดียวมันเหงา” เขาว่าแบบนี้แล้วก็อุ้มเธอลงไปในอ่างทั้งๆ ที่เธอยังสวมเสื้อผ้าครบชุดอยู่เลย
โอ๊ย! เสื้อผ้าเปียกน้ำมันถอดลำบากนะ ทำอะไรไม่คิดบ้างเลย คนบ้า