บรรณาการไม่ไร้รัก

นาง … งดงาม เย้ายวน สูงส่ง แต่ต้องมาเป็นเครื่องบรรณาการ พร้อมฐานะพระชายาผู้ไม่เป็นที่รักของชินอ๋อง แม้จะรักเขาแต่ก็รู้ดีว่าไม่มีทางได้หัวใจดวงนั้นมาครอง
เขา … เย่อหยิ่ง เย็นชา เกลียดนางตั้งแต่ยังไม่เห็นหน้า เขาไม่มีทางเชื่อใจหรือไว้ใจสตรีที่ถูกส่งมาเป็นสายลับเช่นนางแน่ !
_________________________________

จ้าวซูเซียวคือบรรณาการมีชีวิตที่ถูกส่งไปเป็น ‘สายลับ’ ล้วงความลับจากชินอ๋องผู้มีฉายาว่าเทพสงคราม ฐานะแม้จะสูงส่งแต่ความจริงนางเป็นเหมือนหุ่นเชิด เมื่อบิดาถูกจับเป็นตัวประกัน ตัวเองโดนวางยาพิษ แล้วยังความเกลียดชังที่ชินอ๋องมอบให้นางอีก ชีวิตนางช่างรันทดยิ่งนัก…
__________________________________

จ้าวซูเซียวสบสายตาคู่คมกลับไปครั้งนี้นางไม่ได้ทำสิ่งใดผิด หญิงสาวแย้มยิ้มอ่อนหวานเย้ายวนกลับไปให้โอวหยางหย่งเล่อ พร้อมเสียงใสที่ไม่ดัดเสียงให้ทุ้มเช่นก่อนหน้า
“ไม่นึกว่าชินอ๋องจะให้ความสนใจหม่อมฉันถึงเพียงนี้ แม้อีกไม่กี่วันเราจะเข้าพิธีสมรสกันแล้วแต่หม่อมฉันไม่คิดว่าพระองค์จะทนรอเห็นหน้าหม่อมฉันไม่ไหวถึงขนาดแอบตามหม่อมฉันมา” จ้าวซูเซียวพูดเสียงเนิบช้าแสดงท่าทีเอียงอายอย่างเสแสร้งชัดเจน ท่าทางเช่นนี้ของนางทำให้ใบหน้าหล่อเหลาสงบนิ่งของโอวหยางหย่งเล่อทอประกายเย็นชาขึ้นมาทันที
เขาเกลียดสตรีเสแสร้งมารยาเช่นนี้เป็นที่สุด !!
โอวหยางหย่งเล่อก้าวเข้ามาประชิดตัวจ้าวซูเซียวด้วยความรวดเร็วหญิงสาวที่ไม่ทันตั้งตัวเผลอก้าวถอยหลังจนแผ่นหลังสัมผัสกับกำแพงหิน มือหนายกขึ้นบีบคางมลสวยดวงตาท่อประกายเย็นชาแฝงแววข่มขู่คุกคาม
“ท่าน !…”
จ้าวซูเซียวเปล่งเสียงได้เพียงเท่านี้เพราะแรงบีบของโอวหยางหย่งเล่อที่เพิ่มมากขึ้น แม้ความเป็นจริงเขาจะใช้แรงน้อยนิดแต่สำหรับจ้าวซูเซียวนี่พอจะทำให้แก้มนางช้ำได้
“อย่าให้ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นหนอนบ่อนไส้ให้เฉียนเหลียง หากเจ้านำพาความเดือดร้อนมาสู่แคว้นโจวข้าไม่ลังเลที่จะฆ่าเจ้าด้วยมือ !”