เล่ห์รักสามีกะทันหัน

คนอื่นเขามีแต่ปุ๊บปั๊บรับโชค แต่สาวห้าวอย่างดโนทัยนี่สินอกจากจะไม่มีโชคแล้วยังซวย
จู่ๆ ก็ได้สามีแบบไม่ทันได้รู้เนื้อรู้ตัว

...........................................................

“คุณมันฉวยโอกาส”
เธอเอ่ยเสียงรอดไรฟัน แววตาเจ็บแค้น แม้ไม่ได้ขยับอีก แต่มือยังยันแผ่นอกแกร่งเอาไว้ ไม่ยอมให้ทรวงอกอวบหยุ่นเสียดสี แต่นอกจากเขาจะไม่อนาทรร้อนใจยังยิ้มใส่ตาเธออย่างล้อเลียนเสียอีก
“ผมไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะโน เป็นผู้ชายธรรมดาที่มีความต้องการ แต่ผมก็ไม่ได้มั่วนะ ผมเลือก และผมก็เลือกคุณ มีความรู้สึกกับคุณ ผมต้องการคุณ”
“ทุเรศ พูดออกมาได้ไม่อายปาก”
“ไม่อายหรอก ผมพูดความจริงนี่ และผมก็รู้ด้วยว่าคุณก็ต้องการผม”
สุ้มเสียงในตอนท้ายแผ่วพร่า เบาราวกับกระซิบเมื่อปลายนิ้วแกร่งกรีดไล้เบาๆ ที่กลางร่องอก ทำเอาสะท้านวูบวาบเพราะดโนทัยไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าจุดอ่อนไหวของตัวเองอยู่ตรงนั้น
“อุ้ย! ทะลึ่งนะ”
เธอปัดมือเขาออกพัลวัน แก้มยังร้อนผ่าว และร่างกายก็ยังร้อนระอุราวกับกำลังจมอยู่ในอ่างน้ำร้อน แล้วก็ยิ่งอึดอัดเมื่อเขากอดรัดแน่นขึ้น มันทำให้ดโนทัยหายใจเข้าออกรุนแรงขึ้นโดยไม่รู้ตัว ทำให้ทรวงอกกระเพื่อมไหว เสียดสีเข้ากับแผ่นอกแกร่งอย่างสนิทแนบ
“แววตาคุณมันฟ้อง ผมรู้หมดแหละ ยังจำได้ใช่ไหมว่าคืนนั้นเราทำอะไรกันบ้าง”
ใบหน้าคมโน้มเข้ามาใกล้ ดโนทัยเหมือนจะหยุดหายใจไปชั่วขณะ แต่ก่อนที่จะถูกเขาร่ายมนต์สะกดไปมากกว่านี้ หญิงสาวรีบเบี่ยงใบหน้าหลบ ริมฝีปากร้อนรุ่มจึงพลาดเป้า ประกบลงที่ข้างแก้มแทน
เขาไม่เดือดร้อน จูบไซ้เบาๆ ไปทั่วพวงแก้มหอมกรุ่น และยังทำท่าว่าจะซุกไซ้ลงมาที่ซอกคออุ่น กลิ่นหอมจรุงใจของเธอกำลังทำให้เขาคลั่ง
“คุณปรานต์ ถ้าคุณยังไม่หยุด ฉันร้องจริงๆ ด้วย”
“ร้องว่ายังไงครับ”