กลิ่นรักอัญชัญ

"พี่ปราชญ์ พี่ปล่อยอัญไปได้มั้ย"

มือหนาที่กำลังจะเอื้อมไปเปิดฝักบัวหยุดชะงัก สายตาคมหันมองอัญชัญอย่างนึกโมโห ทำไมถึงคิดจะตีจากเขาไปขนาดนี้ ที่ทำให้ท้องก็เพื่อจะให้อัญชัญหนีจากเขาไปไม่ได้ แล้วนี่อะไร ขอให้เขาปล่อยไปอย่างงั้นเนี่ยนะ

ไม่มีวัน

"ทำไม หรือนายมีใครที่รออยู่ถึงได้อยากไปฉันนัก"

"ไม่ใช่นะพี่ปราชญ์"

"ถ้าไม่ใช่ก็ไม่ต้องพูดอะไรอีก จะไม่มีการปล่อยให้นายไปไหนทั้งนั้น อยู่กับฉัน อยู่กันไปแบบนี้แหละ"

"พี่ปราชญ์"

อัญชัญน้ำตาคลอเอ่ยเรียกคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเหนื่อยล้าเต็มทน ถ้ายังอยู่ตรงนี้ ตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่าจะทนไปได้ถึงเมื่อไหร่

"คนที่จะตัดสินว่านายจะอยู่ตรงไหนได้มีแค่ฉันอัญชัญ อย่ามาพูดหรือถามอะไรแบบนี้กับฉันอีก จำเอาไว้"