ใจหมายปอง

จู่ๆ ปราชญ์ ก็จับตัว ปฐมา มากักขัง การกระทำของเขาถูกวางแผนมาอย่างดี แถมยังมีเบื้องหน้าเบื้องหลัง ไปร่วมติดตามกันว่าเบื้องหลังนั้นคืออะไร...

-------

“ฉันถามว่าคุณจับฉันมาทำไม พวกคุณต้องการอะไร”

อีกฝ่ายมองสบตากับเธอตรงๆ ปฐมาเห็นแสงวิบวับจางๆ ในดวงตาคมกริบ ไม่รู้เพราะยิ้ม หรือเยาะเย้ยเชลยอย่างเธอกันแน่ที่บังอาจถามคำถามโง่ๆ

“อยากได้เมียมาทำลูก ...ไง รู้คำตอบแล้วรู้สึกดีขึ้นมั่งมั้ย”

แข้งขาคนฟังอ่อนเปลี้ย แต่ยังยิ้มสั่นๆ สู้

“คุณต้องการแค่นั้นเองเหรอ ทำไมไม่ไปหาหมอ เดี๋ยวนี้เขามีวิทยการเยอะแยะไปที่จะช่วยเหลือคนอยากมีลูก คุณก็น่าจะมีเงินนะ คงมีผู้หญิงสักคนเต็มใจอยากทำให้คุณสมหวัง”

“ผมไม่อยากได้คนอื่นนี่ ผมอยากได้คุณ”

------

“คุณรู้มั้ย เช้านี้แฟนฉันจะเข้ามาที่คอนโดฯ แล้วเขาจะรู้ว่าฉันหายตัวไป”

“แล้วไง” ชายหนุ่มเลิกคิ้ว มีรอยยิ้มยั่วในดวงตา “คุณฝันว่าเขาจะตามหาคุณจนเจองั้นเหรอ ฝันหวานดีเนอะ แต่นี่แน่ะเด็กน้อย จะบอกอะไรให้นะ ไม่มีผัวของผู้หญิงคนไหนเขาเที่ยวไปทำแบบนั้นกับหญิงอื่นหรอก แต่ถ้าเมียเขาหายก็ไม่แน่”

“คุณพูดอะไร” ปฐมามองอย่างงุนงง

เขายิ้มมองราวกับเธอเป็นเด็กอมมือ

“เลิกฝันว่าใครเขาจะเที่ยวตามหาคุณเถอะ โชคดีหน่อยอาจมีคนช่วยแจ้งตำรวจ แต่ตำรวจจะสรุปว่าคุณกลับบ้านต่างจังหวัด”

หญิงสาวอึ้ง ไม่อยากเชื่อสิ่งที่เขาบอก ทว่าก็สงสัยทำไมเขามั่นใจเหลือเกิน

อีกฝ่ายเดินไปที่ประตู หันมาย้ำ

“อย่าลืมนะ ถ้าไม่อยากอุดอู้อยู่แต่ในห้องก็ทำตัวดีๆ อย่าดื้อ อย่าคิดหนี อย่าก่อความวุ่นวายใดๆ ทั้งสิ้น”

เจ้าหล่อนขบปากอย่างไม่พอใจที่บัดนี้ถูกจัดสถานะเป็นนักโทษ เขาเปิดประตูกำลังจะก้าวออกไป เธอถามประชด

“ของของฉันที่หล่นหายไปน่ะ หาเจอยัง” เพราะคำโป้ปดหลอกลวงนั้นแท้ๆ ทำให้เธอมาอยู่ในสภาพนี้

ชายหนุ่มหันกลับมา มองตรงสู่นัยน์ตา กระแสตาช่างลึกล้ำ

“ไม่ คุณไม่ได้ทำอะไรหล่น ของของผมต่างหากที่เกือบหาย แต่ไม่ต้องห่วงตอนนี้ผมได้มาแล้ว”