ข้ามกาลเวลามาหารัก

"ข้ารักเจ้า รักเจ้าเหลือเกินแม่ดอกมะลิของข้า"
เสียงแหบพร่าคำรามข้างหูพร้อมกับร่างกายที่ขยับโยกกระหน่ำเข้าใส่เร็วขึ้นแรงขึ้นจนเนื้อตัวเธอสั่นคลอน
ไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่มะลิถูกพลิกตัวเปลี่ยนท่าไปมาอย่างเอาแต่ใจ แต่ก็ยังไม่เพียงพอสำหรับคนหื่นกาม นางทั้งโดนจับขึ้นลงคลานเข่า นอนเอียงซ้ายเอียงขวาไปมาจนหัวหมุน
"อื้ออ ข้าไม่ไหวแล้วนะ"
"เจ้าต้องทนเพราะข้าจะทำให้เจ้าเห็นว่าข้ารักเจ้าเพียงใด"
*******************************************************************************************

'ฮ่าๆ น่าขันยิ่งนักพวกเจ้าไม่น่าเป็นเทพหรือเซียนหรอกน่าจะไปเป็นมนุษย์ที่อยู่ในโรงงิ้วเสียมากว่าทั้งแต่งเรื่องและการแสดงเก่งยิ่งนัก ฮ่าๆ แล้วยังไงข้าจะมีความรักมันถึงผิดเจ้า! ไม่ใช่ว่าเจ้าหลงรักองค์ไท่จื่อหรอกรึถึงพูดเช่นนี้' ซูเซียวระเบิดหัวเราะออกมาพร้อมเดินเข้าไปถามฮุ่ยเจียงด้วยสีหน้าเยาะเย้ย
เพียะ!
'สามหาว! เจ้าจะว่าข้าเช่นไรก็ได้แต่อย่าดึงองค์ไท่จื่อลงมาด้วย '
เพียะ!
'นางเซียนดอกไม้ชั้นต่ำกล้าดียังไงมาตบข้าถึงเจ้าและข้าจะเป็นเซียนเช่นกันแต่ข้าเป็นถึงปราณเซียนของเจ้าแม่หนี่วาแม้แต่องค์เง็กเซียนก็ต้องเกรงใจข้า'
ผลั๊ก!
'โอ๊ย! 'ซูเซียวโดนพลังของชายที่นางรักผลักออกกระเด็นไปอีกทางจนกระอักเลือดออกมาแต่เจ็บร่างกายนางทนได้แต่ที่หัวใจนางตอนนี้แทบแตกสลายแล้ว
'อึก! ท่านเองก็ไม่คิดจะช่วยข้าสินะ เสียดายที่ข้าสู้อุตส่าห์มอบหัวใจให้ท่าน'
ซูเซียวมองดูบุรุษที่นางรักสุดหัวใจด้วยหัวใจที่แตกสลายหันไปมองสหายรักก็เจอยิ้มที่ส่งมาเยาะเย้ยนาง แม้ร่างกายจะแตกสลายนางก็ไม่มีวันให้อภัยบุรุษและสตรีทั้งสองที่ทำร้ายนางนี้แน่นอน


ฝากคอมเม้นต์กดหัวใจเพื่อให้กำลังใจไรท์ด้วยนะคะ นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของไรท์ล้วนๆหากผิดพลาดประการณ์ใดขออภัยทุกๆท่านด้วยค่ะ
***คำเตือน*** ได้โปรดโหลดตัวอย่างอ่านก่อนเพื่อประกอบการตัดสินใจนะคะ