ชามี

“มหาสมณะสิ้นพระชนม์แล้ว!”
เสียงระฆังแหง่งหง่างจากมหาวิหาร ปลุกผู้คนให้ตื่น
น้อมตัวลงถวายสักการะสวดมนต์ถวาย
แด่มหาสมณะผู้เสด็จจากไป แต่จะเสด็จกลับมาให้ชาติภพใหม่
จากทิศแห่งดาราประจำชีพมหาสมณะ...พบทารกน้อย
เป็นทิศที่ถูกต้อง เป็น ‘ทารกจากสวรรค์’ แต่มีสิ่งที่ไม่ถูกต้อง
“ทำไม...ทำไมไปถือเพศหญิง!”
ดูเถิด การค้นหาในครานี้ มิได้กระทำคณะเดียว แต่ทำไม
ได้ทารกเพศหญิงมาคนเดียว ฤา พระวิญญาณอุบัติแล้ว!!!
หากชามีเดินทางมาจากชาติำภพอันยิ่งใหญ่
เจ้าตัวเองย่อมซึมซับต่อจิตวิญญาณที่เคยมี เคยเป็นและจะ ‘ต้องเป็น’ ต่อไป
การเป็นนักพยากรณ์มิใช่เรื่องง่าย ศาสตร์นี้ทำได้เฉพาะคน
การพยากรณ์จากลิขิตแห่งดวงดาว มีผู้กระทำได้มาก
ผู้พยากรณ์ ‘จาก...รู้...เห็น!’ หามิได้อีกแล้ว
นับจากมหาสมณะสิ้นพระชนม์
มหาสมณะแห่งวิหารเท่านั้นที่มองเห็นอนาคต
ขณะนี้จะหวังพึ่งผู้ใด นอกจากนักบวชหญิง...ชามี!