รักษา

“วันนี้เป็นวันเกิดของน้องรัก วันนี้อาเตี๋ยจะไม่เป็นอาเตี๋ยแล้ว อาโกวก็จะไม่เป็นอาโกว แต่จะเป็นปาป๊ากับมาม๊าของน้องรักแล้วนะลูก” เด็กหญิงยิ้มหวานด้วยความสุข
“ไม่เป็นปาป๊ากับมาม๊าได้ไหมคะ เป็นพ่อได้ไหมคะ รักไม่อยากมีปาป๊า เป็นแม่ได้ไหมคะ รักอยากมีแม่” ภานีน้ำตาไหล เข้าใจว่าเพราะอะไรเด็กหญิงถึงได้คิดแบบนี้
…………………………
“พี่พัดไปเมกากี่ปีแล้วคะเนี่ย” อัญญาเปิดฉากถามก่อนใครๆ
“สามปีกว่าๆครับ” พรรษาหยิบจานหยิบช้อนมาวางตรงหน้ารักษา เลื่อนแก้วน้ำให้พลางตอบไป ทุกคนบนโต๊ะต่างมองการปรนนิบัติรักษาของชายหนุ่มด้วยความทึ่ง คงมีแต่เมฆาผู้เดียวเท่านั้นที่ไม่รู้สึกอะไร เพราะเห็นแบบนี้มาตั้งแต่พรรษากับรักษาเริ่มรู้จักกัน
“แล้วพี่พัดกลับมาเมือไทยมั่งหรือเปล่าคะ ออยไม่เคยเห็นพี่พัดมารับยายรักเลย เห็นแต่เฮียเมฆไกลๆ”
“ไม่ได้กลับมาเลยครับ”
“ทำไมล่ะคะ ไม่คิดถึงบ้านบ้างเลยหรือคะไปตั้งสามปีกว่าแน่ะ”
“คิดถึงมากครับแต่กลับไม่ได้”
“ทำไมล่ะคะ เรียนหนักมากเลยเหรอ”
“เรียนก็ธรรมดา แต่กลัวกลับมาแล้วจะพรากผู้เยาว์น่ะเลยไม่กล้ากลับ กลัวใจตัวเอง”
…………………………

*****กรุณาอ่านตัวอย่างก่อนซื้อนะคะ*****

รักษา เป็นนิยายสายอบอุ่น ดราม่าเล็กน้อยพอทนไหว
เหมาะสำหรับผู้อ่านที่ชอบแนวแดดดี้ มีรอยยิ้ม

*****เรื่องรักษาเคยลงในreadAwrite แต่มีการเปลี่ยนแปลงปรับปรุงเนื้อหาในMEB

ราคาในweb จะถูกกว่า apple นะคะ