คนร้ายคนนี้เป็นพ่อของลูกผม #omegaverse

“คุณเป็นคนเลือกจำภาพจำนี้เองนะวิน คุณจะให้ผมชดใช้อย่างไร จะให้ผมกราบเท้าคุณไหม คุณถึงจะยอมอภัยให้ผม ผมก็รู้สึกเสียใจภายหลังไม่ต่างจากคุณเลยนะ ทุกคืนที่คุณนอนผวาตื่นมากลางดึก ผมเจ็บปวดทุกครั้งรู้บ้างไหม”
“แล้วใครเขาสั่งให้แกทำกับฉันแบบนี้ล่ะวะ”
ยิ่งคุยยิ่งยืดเยื้อผู้เป็นนักต่อรอง เริ่มมองออก
“ก็ได้ในเมื่อคุณอยากให้ผมเป็นคนร้ายผมก็จะเป็นคนร้ายต่อไป” จบคำตะวันก็ดึงนาวินเข้าไปกอดจูบ
โอเมก้าพยายามผลักอัลฟ่าหนุ่มตัวหนาออกไปสุดแรงเกิด
“ผมขอโทษยกโทษให้ผมได้ไหม”
“ปล่อยฉันไปเถอะ” โอเมก้ากลิ่นน้ำผึ้งร้องขอ
“ไม่” อัลฟ่าตัวหนาปฏิเสธเสียงแข็งมือแกร่งรัดร่างโปร่งไว้แน่น
“แก!! ตะวัน แกมาตบหัวแล้วลูบหลัง ฉันเกลียดแกไอ้สารเลว”
“เพื่อลูกยังไงเสียคุณก็ต้องยอมไปกับผม” เจ้าของใบหน้าคมเอ่ยเสียงเข้ม
“ไม่เด็ดขาดเด็กคนนี้เป็นลูกฉันกับภรรยา แกอย่าโมเมสิ พอแล้วเรื่องของเรามันจบแค่นี้แล้ว แกอย่ามาก่อกวนถ้ายังไม่ไป ฉันจะแจ้งตำรวจ”
“จะเอาอย่างนี้หรือนาวิน จะเล่นอย่างนี้ใช่ไหม ได้ถ้าจะเล่นแง่ขนาดนี้”
“ฉันไม่ได้เล่นแง่”
“เอาสิถ้าคุณกล้าแจ้งตำรวจจับผม ก็ไปเลยไปแจ้งเลย ไปแจ้งด้วยนะว่าผมน่ะที่เป็นผัวคุณ เป็นพ่อของลูกคุณด้วย”
“หยุดฉันไม่อยากฟัง ฉันมีเมียแล้ว ฉันเริ่มต้นใหม่แล้ว”
นาวินเอ่ยประโยคนี้ สำหรับตะวันฟังแล้วอารมณ์หึงก็พุ่งขึ้นหน้า
“เหรอ..กล้าพูดมาได้ยังไงนาวินว่านายมีเมีย เป็นรับอยู่ดีๆ จะกลายมาเป็นรุกมันเป็นไปไม่ได้”
“นี่นายกำลังดูถูกฉัน”
“ไม่ได้ดูถูก แต่ผมพูดความจริง” ขณะที่พูดตะวันก็ใช้ฝ่ามือใหญ่ล้วงเข้าไปในที่เป้ากางเกงของอีกฝ่ายพร้อมกับคลึงเบาๆ ไปมา
“เนี่ยเห็นไหมมันยังสู้มือฉันอยู่เลย นายหลอกคนอื่นได้ แต่หลอกร่างกายตัวเองไม่ได้หรอกนะ”
“อย่า..อย่าทำอย่างนี้” นาวินพยายามบิดตัวหนีห้ามด้วยน้ำเสียงสั่นเทา
“ทำไมกลัวเมียสุดที่รักจะมาเห็นเหรอ ไม่ต้องกลัวเขาไม่รู้หรอก” นาวินพยายามขัดขืนอย่างสุดแรง แต่มันก็น่าเจ็บใจตรงที่ว่าร่างกายของเขากลับไม่ยอมขัดขืนมันโอนอ่อน สัมผัสทุกจุดที่ตะวันแตะต้องมัน
“เป็นไงปากคุณปฏิเสธผม แต่ร่างกายคุณกลับตอบสนองดูเอา”
ในเมื่อร่างกายยอมรับแต่จิตใจกับพยายามฝืน เพื่อจะหนีให้ออกห่างก็ไม่อาจทัดทานความต้องการของร่างกายได้
ฉันเกลียดตัวเองเหลือเกิน นาวินบอกกับตัวเองขณะที่ร่างกายตอบรับทุกสัมผัสจากตะวันเป็นอย่างดี มันยังคงคุ้นชิน ฉ่ำเยิ้มรอการเติมเต็ม