เมื่อตัวร้ายได้กันเอง

“ฉันรักนายนะนีอัน… แต่นั่นมันก่อนที่เราจะเจอฮาจิ… ทำไมนายต้องแย่งของที่ฉันอยากได้ไปซะทุกอย่าง… รวมถึงคนที่ฉันรัก…” คำพูดของลีอันน้องชายฝาแฝดผู้ซึ่งถูกปกปิดการมีตัวตนมาตั้งแต่กำเนิดเอ่ยพร้อมแววตาอันไร้ซึ่งความสำนึกในผิดชอบชั่วดี หลังวางยาสลบพี่ชายได้สำเร็จ ก็ค่อย ๆ ถอดชุดของเจ้าสาวตัวจริงออกทีละชิ้น เมื่อร่างไร้สติเปลือยเปล่ากลับยิ่งเห็นรูปร่างของอีกฝ่ายชัดเจน
“อย่างน้อยนายก็ยังมีก้อนเนื้อที่น่ารังเกียจนี่อยู่… คงไม่เป็นไรหรอกใช่ไหม” เอ่ยด้วยรอยยิ้มร้ายพร้อมลูบไล้หน้าหน้าท้องอีกฝ่ายที่นูนออกมาเล็กน้อย
“ขอบคุณสำหรับของขวัญวันแต่งงานนะ… พี่ชาย”
เหมือนทุกอย่างกำลังเป็นไปตามแผนทว่าสิ่งที่ตัวร้ายอย่างเขาวาดฝันไว้กลับต้องดับวูบลงอย่างไม่คาดคิด เมื่อจู่ ๆ ก็ตื่นขึ้นมาในห้องสี่เหลี่ยมกว้าง ๆ พร้อมกับถูกล่ามไว้ด้วยโซ่เส้นหนา การสวมรอยเป็นเจ้าสาวกลับกลายเป็นการรับเคราะห์แทนเสียอย่างนั้น! เมื่อชายร่างสูงใบหน้าหล่อเหลาเอ่ยว่า
“ถ้าฉันไม่ได้นาย ใครหน้าไหนก็ต้องไม่ได้เหมือนกัน”
เพียงเท่านั้นก็ทำให้ลีอันตระหนักได้ว่ากำลังเผชิญหน้ากับตัวร้ายเช่นเดียวกับตน