ใกล้เกินมองเห็น

โปรย
ความรักขึ้นอยู่กับหัวใจ บางครั้งเรามักมองข้ามคนใกล้ตัวเพราะเห็นอยู่ตลอดเวลา จนวันหนึ่งเขาจากไป พึ่งจะมารู้ตัวว่ารัก เขาก็ไม่ยืนรออยู่ตรงนั้นแล้ว
....................................................................................
Ex.
คะนึงนิจทอดสายตามองคนเมาที่ฟุบหลับอยู่บนโต๊ะ ด้วยแววตาอ่อนล้าและรู้สึกเหนื่อย เธออยากเดินออกจากความสัมพันธ์ก้ำกึ่งนี้สักที จะว่าเพื่อนก็พูดได้ไม่เต็มปาก เพราะเธอดันคิดกับเขามากกว่าเพื่อน แต่ถ้าจะให้บอกความรู้สึกออกไปตรง ๆ ก็ไม่กล้า ได้แต่เก็บความรู้สึกนั้นไว้เอาในใจ
“ภีม...ตื่น ตื่น เมาแล้วก็ไปนอน จะนอนตรงนี้ไม่ได้นะ” คะนึงนิจเขย่าท่อนแขนปลุกคนเมาให้ตื่น เขาปัดมือของเธอออกอย่างรำคาญที่มีคนรบกวนการนอนของเขา
“อืม...รู้แล้ว...บ่นยังกับแม่” เสียงทุ้มตอบห้วน ๆ แต่ก็ยอมลุกขึ้นไปนอนบนเตียง ทั้งที่ยังไม่ได้อาบน้ำ
คะนึงนิจถอนหายใจยาว กวาดสายตามองบนโต๊ะที่เต็มไปด้วยขวดเหล้าและขวดโซดา เธอทำหน้าที่ไม่ต่างจากภรรยาของชายหนุ่ม แต่สถานะที่ได้คือเพื่อนสนิท เธอพักอยู่กับเขาตั้งแต่เรียนปีสอง คอนโดมีห้องนอนสองห้อง ห้องหนึ่งเป็นห้องนอนของเธอ ส่วนอีกห้องเป็นห้องนอนของเขา
หลังจากที่เก็บทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย เธอเดินถือกะละมังใบเล็ก พร้อมกับผ้าชุบน้ำ ก้าวเท้าเดินเข้าไปในห้อง สายตาหวานทอดมองใบหน้าของคนหลับ ลมหายใจของเขาเข้าออกสม่ำเสมอ เธอนั่งลงข้างคนหลับ สภาพเมามายเหมือนคนขาดสติ
“ภีม...ฉันไม่อยากเป็นเพื่อนกับแก รู้ไหมว่าฉันเจ็บทุกครั้งที่เห็นแกมีคนอื่น และฉันเบื่อที่จะมานั่งฟังแกพูดถึงเขาคนนั้น คนที่แกบอกว่ารักเขามาก แกเคยรู้ไหมว่าฉันเจ็บ เจ็บจนพูดไม่ออก อย่างแกก็คงไม่รู้สินะ เพราะฉันมันคนนอกสายตา” คะนึงนิจพูดความในใจที่เก็บไว้ในอกออกมาจนหมด ระบายให้คนหลับฟัง ถึงความอึดอัดตลอดสิบกว่าปี มารู้ตัวอีกทีหัวใจของเธอก็กลายเป็นของเขาหมดทั้งหัวใจ
.....................................................................................
ฝากติดตามนามปากกา พริกเม็ดเล็ก เผ็ดถึงใจ ด้วยนะคะ
.....................................................................................
>>แนะนำให้โหลดผ่านหน้าเว็บหรือแอนดรอยด์จะได้ราคาที่นักเขียนตั้งเอาไว้นะคะ<<