นาคาลัย

เสียงอุทานบางอย่างหลุดมาจากริมฝีปากพร้อมมือที่ยกตะครุบราวพยายามควบคุมตนเองไม่ให้ตื่นตระหนกทั้งที่นัยน์ตาเบิกกว้างรับภาพตรงหน้า
บุรุษร่างสูงสง่าท่ามกลางความมืด แต่ร่างนั้นกลับเหมือนมีแสงในตัวเองมากพอที่จะทำให้เห็นเรือนผมสีเข้ม กับนัยน์ตาเหมือนแก้วผลึกคู่คมได้ชัดเจน
ริมฝีปากได้รูปบนวงหน้าคร้ามเผยอน้อยๆละม้ายเอ่ยคำเรียก มือเรียวได้รูปขยับเอื้อมราวไขว่คว้า
“ไม่!” คำปฎิเสธเด็ดขาดแผ่วเบา สองมือน้อยตะครุบสร้อยที่ต้นคอเป็นหลักยึดก่อนปิดเปลือกตาลงตัดการรับรู้ทั้งหมด