ชินอ้ายเตอ คนนี้ที่ผมรัก

พันห้าเป็นเหตุ เมื่อป่านรักกำลังถูกอดีตคนรักตอแย เธอจึงจับพลัดจับผลูคนแปลกหน้ามาเป็นไม้กันหมา
ทว่าใครจะไปรู้ว่าผู้ชายคนนั้นกลับจริงจังกับเธอถึงขั้นตามตื๊อไม่เลิก
.
.
"เมื่อกี้พี่ถามฉันใช่ไหมว่ากลับมาคืนดีกันได้หรือเปล่า"
ฉันแสยะยิ้มจ้องตาคู่คมที่ไม่เคยมีความจริงใจในแววตาคู่นั้น ขยับริมฝีปากสีไวน์แดงแล้วเอ่ยต่อ
"โทษทีนะ ฉันมีแฟนใหม่แล้ว"
เท้ายาว ๆ บนส้นสูงสามนิ้วก้าวไปหาเป้าหมายที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไร คว้าหมับเข้าที่วงแขนแกร่งที่กำลังยืนสูบบุหรี่อยู่ ทำตัวเหมือนรู้จักเขาทั้ง ๆ ที่เพิ่งมองเห็นการมีตัวตนอยู่ของเขาเมื่อตะกี้
คนแปลกหน้าที่จู่ ๆ ถูกฉันทำลายบรรยากาสเพิ่มมะเร็งปอดเข้าสู่ร่างกายทำหน้างงเล็กน้อย
ฉันรีบอาศัยจังหวะที่เพทายยังไม่เดินตามมากระซิบบอกเขาเบา ๆ
"ช่วยฉันหน่อย เดี๋ยวให้พันห้า"
หมอนั่นหันกลับมามองฉันด้วยแววตาเรียบนิ่งก่อนจะขยับปากโต้ตอบ
"พันห้า?" เขาเลิกคิ้วถามกลับอย่างไม่เข้าใจ
"อืม เดี๋ยวจ่ายสดหลังจบงาน" ฉันกระซิบบอกพร้อมมองอีกคนที่กำลังจะเดินมาทางนี้แล้ว
"พันห้าไม่เอา...ได้ไหม?"
อะไรของหมอนี่เงินตั้งพันห้าเชียวนะ ได้บุหรี่ไปดูดตั้งหลายซอง
"แล้วนายอยากได้อะไร" ถามกลับเสียงหงุดหงิด ทว่าคำพูดที่เขาพูดต่อมาทำเอาฉันชาไปทั้งตัว
"อยากได้พี่"
"..."
"มาเป็นแฟนผมแทนแล้วกัน"
ดะ เดี๋ยวสิ!
สมัยนี้เขาขอเป็นแฟนกันง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอวะ?
"เอาไม่เอา แฟนเก่าพี่กำลังมา"

===================

เรื่องในเซ็ตอ่านแยกได้
หว่ออ้ายหนี่ คนนี้จอง [คิมหันต์ vs แก้วตา]