ครั้งหนึ่งที่ บางทรายนวล

ความเป็นเด็ก....ยังคงอยู่ในตัวเราทุกคน แค่ลองรื้อลิ้นชักความทรงจำ ภาพนั้นจะค่อยๆ ชัดขึ้น
รุ่งเช้าของวันใหม่ กับวันที่หมอกสีขาวปกคลุมไปทั้งยอดเขาที่ตั้งเด่นสูงตระหง่าน แฝงสำเนียงไก่ป่าที่ยังขันอยู่ประปราย ประกอบด้วยเสียงดนตรีของจิ้งหรีดที่กรีดปีก สายลมพัดมาแผ่วเบา แต่ก็พาเอาน้ำค้างที่ห้อยตัวบนยอดหญ้าร่วงพรู กลิ่นดอกไม้พฤษชาติลอยอบอวนมาตามสายลม ชวนให้เสาะแสวงหาที่มาของกลิ่นหอม อันน่ารัญจวนใจยิ่งนัก มองไปทางทิวเขาด้านทิศตะวันออก ก็มีหมอกหนาเคล้าคลอเคลียคลอ ยอดเขาสูงตะหง่านที่เขียวครื้มตรงขอบฟ้า บางครั้งหมอกนั้นก่อตัวดุดันคล้ายเกลียวคลื่น บางคร้ังลอยอ้อยอิ่งอ่อนนุ่มเป็นปุยนุ่น แต่ต่อมาไม่นาน เมื่อแสงอาทิตย์เริ่มสาดส่องกล้าขึ้น หมอกขาวก็จะค่อยๆ จางหายไปทีละน้อย เลยให้เห็นทิวเขาที่ถูกห่อหุ้มไว้ตั้งแต่เช้าอย่างชัดเจน