ตัดใจยังเหลือรัก

ในวันที่รักและแคร์กลับไม่สนใจ แต่ไม่เป็นไร วันไหนที่ทำใจได้ พี่ก็จะกลายเป็นคนอื่นสำหรับอรเหมือนกัน
----
"แต่งตัวสวยไปยั่วใครเหรออร" สายตาที่จับจ้องมองภรรยาตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ทำให้อรสาต้องเชิดหน้าขึ้น ก่อนจะยิ้มเยาะมุมปากส่งให้แทน
"สวยไปให้ผู้ชายที่อื่นมองมั้งคะ เพราะคนที่บ้านไม่เคยจะมองเห็น" คำพูดประชดประชันแบบนี้มักเป็นเรื่องธรรมดาของเขาและเธอไปเสียแล้ว
"แล้วพี่ล่ะกลับมาทำไม จะมาขนเสื้อผ้าไปอยู่กับเมียน้อยหรือไง อรเก็บใส่กระเป๋าไว้ให้แล้วนะ ไม่ต้องเสียเวลาเก็บเลยสักนิด"
"บ้านพี่ ทำไมพี่จะกลับมาไม่ได้ เมียก็อยู่ ลูกก็อยู่ พี่จะกลับมาหาลูกหาเมียจะเป็นไรไป"
"ลูกเมียเหรอคะ ยังจำได้อีกหรือไงว่ามีลูกมีเมียรออยู่ที่บ้าน พี่เคยสนใจไหมว่าวันสำคัญลูกต้องการให้พี่อยู่ด้วย งานโรงเรียนพี่ก็ไม่เคยจะไปร่วม พี่เคยสนใจความรู้สึกของพวกเราไหม หรือพี่สนใจแต่ความสุขของตัวเอง อรจะไม่ทนแล้วนะ อรหมดความอดทนกับผู้ชายแบบพี่เต็มทีแล้วพี่ภพ"
"ทำไมต้องมาชวนทะเลาะต่อหน้าลูก พี่ไม่อยากทะเลาะกับอรเพราะเรื่องเดิมซ้ำ ๆ มันน่ารำคาญ
ไปลูกเดี๋ยวพ่อพาไปกินไอศกรีม ไปเดินซื้อชุดสวย ๆ ดีกว่านะ" ทวิภพหันไปมองลูกสาว ที่เอาแต่จ้องมองพ่อกับแม่ทะเลาะกัน และไม่ใช่ครั้งแรกที่เป็นแบบนี้ จนต้องเข้าไปอุ้มเอาตัวลูกน้อย พาเดินออกจากบ้านไปขึ้นรถขับออกไป โดยไม่สนใจแม่ของลูกอีก เพราะในความรู้สึกของเขาตอนนี้อรสาเป็นผู้หญิงที่งี่เง่าและน่าเบื่อ ทำไมเธอไม่แสนดีและน่ารักเหมือนแต่ก่อนเลยนะ
-----
"เพราะอรเป็นแบบนี้ไงพี่ถึงไม่เคยอยากจะอยู่บ้าน อรเคยมองดูตัวเองบ้างไหมว่าทำตัวน่าเบื่อน่ารำคาญ ทำตัวงี่เง่ามากแค่ไหน" ความเจ็บปวดกว่าคำต่อว่าด่าทอ ก็ตอนที่ฝ่ามือหนาบีบแก้มด้วยแรงความโมโห ก่อนจะสะบัดมือออกอย่างแรงอีกครั้ง จนใบหน้าอรสาหันไปตามแรงที่สะบัดนั้น
"น่าเบื่อน่ารำคาญมากนักก็เลิกกับอรซะสิ หย่าให้อรสักที อรจะได้ไปจากตรงนี้ อรจะได้พาลูกกลับไปอยู่กับพ่อแม่ของอร แล้วก็เชิญพี่เสวยสุขอยู่กับความร่ำรวยเฮงซวยแบบนี้ไปคนเดียวเถอะนะ"
"หย่าเพื่อให้อรได้ไปมีผัวใหม่งั้นสิ หึ! อรฝันไปเถอะนะว่าพี่จะเซ็นหย่าง่าย ๆ เรื่องลูกก็เหมือนกัน เลิกเอาคำพูดไม่ดีไปใส่ในหัวลูกได้แล้ว เป็นแม่ประสาอะไร อรรักลูกจริงหรือเปล่า สอนให้ลูกพูดอะไรออกมา เมียนงเมียน้อยมันใช่สิ่งที่ลูกควรจะรับรู้ไหมหะ!"
"ก็มันเรื่องจริง ลูกรู้แบบนี้ก็ดีแล้ว ก็พ่อมันเลวจริงนี่นา พ่อมันมีเมียน้อยจริง ๆ นี่นา อรจะบอกอะไรให้นะพี่ภพ ถึงพี่ไม่ยอมหย่าอรก็จะพาลูกกลับบ้านไปอยู่กับพ่อแม่ อรจะไปมีชีวิตที่อรอยากจะเป็นบ้าง ในเมื่ออยู่ตรงนี้แล้วผัวไม่เห็นค่า ผัวไม่จำเป็นต้องมีก็ได้ อรขอแค่ลูกเท่านั้นพอ"
"อยากไปนักก็ไปสิ ไปให้รอดด้วยนะ แต่ผู้หญิงอย่างอรจะไปทำอะไรได้ ดีแต่แบมือขอเงินผัว"
คำพูดคำจาที่ดูหมิ่นดูแคลน ไม่น่าเชื่อว่าจะออกจากปากผู้ชายที่เคยบอกว่ารักกันมาก นี่เขากำลังดูถูกเธออยู่สินะ คิดว่าถ้าไม่มีเขาคอยเลี้ยงดูเธอจะไม่มีปัญญาหาเลี้ยงตัวเองกับลูกหรือไง อรสาได้แต่จ้องมองหน้าผู้เป็นสามีอย่างผิดหวัง
"แล้วอรจะทำให้พี่ภพเห็น ว่าผู้หญิงอย่างอรทำอะไรได้มากกว่าที่พี่คิด อรไม่เคยคิดว่าการที่เรามีเงินมากมายขนาดนี้แล้วพี่จะเปลี่ยนไปในทางที่เลวได้แบบนี้ อรยอมอยู่แบบจน ๆ เหมือนเมื่อก่อนยังจะดีกว่า ถ้ามันจะทำให้ชีวิตของเรามีความสุขมากกว่าตอนนี้ แต่ในเมื่อวันนี้ทุกอย่างมันไม่สามารถต่อกันติดขึ้นมาได้อีกครั้ง อรยอมถอยออกมาเองค่ะ อรจะไม่เรียกร้องอะไรกับพี่เลย ถ้าพี่ไม่พร้อมจะหย่าให้ตอนนี้ อรก็จะรอจนพี่พร้อมก็แล้วกัน"
อรสารีบหันหลังเดินจากไปทั้งน้ำตา ความรู้สึกต่าง ๆ มากมายถาโถมเข้ามาหา ความอดทนที่มีมันคงถึงจุดสิ้นสุดลงแล้วจริง ๆ
"เออ ไปเลยนะ ไปให้มันรอดอย่าวิ่งแจ้นกลับมาหาพี่ก่อนก็แล้วกัน" ทวิภพตะโกนไล่หลังอย่างหงุดหงิดหัวเสีย ก่อนจะเดินไปหยิบกุญแจรถยนต์ขับออกจากบ้านไปกลางดึก


****
โปรดอ่านตัวอย่างก่อนกดซื้อนะคะ
ฝากเอาใจช่วยน้องจันทร์เจ้าขากับครอบครัวด้วยจ้า ขอบพระคุณทุกแรงซัพพอร์ตที่มีให้นะคะ กราบแทบตักทุกยอดโหลดที่เอ็นดูค่ะ