ห้องลับของนายท่าน

ที่แห่งนี้ช่างใหญ่โตและน่าเกรงขาม...

ความรู้สึกแรกของแม่บ้านสาวอย่างสายเอื้อง เมื่อเห็นเข้ากับคฤหาสน์ไม้สัก อายุกว่าร้อยปีที่ตั้งตะหง่านตรงหน้า เธอถูกจ้างให้มาทำความสะอาด และดูแลที่นี่

ที่แห่งนี้ช่างดูลึกลับ และน่าสะพรึง

นั่นคือความรู้สึกต่อมาของเด็กสาว เมื่อต้องอยู่เพียงลำพังกับหัวหน้าแม่บ้าน ที่ทำตัวลึกลับและน่ากลัวเหมือนแม่มดหมอผี...

และเมื่อราตรีที่เดือนดับ

เธอหลงพลัดเข้าไปในห้องลับที่กักขังเธอไว้อย่างไม่มีทางออก

เธอพบกับเจ้าของคฤหาสน์

นายท่าน...

เขาไม่ใช่มนุษย์นั่นคือสิ่งที่เขาบอกเธอ

เขากระหายเลือดและสวาท...

และเธอจะต้องเป็นคนมอบมันให้กับเขา...

โปรยปราย

มนต์ที่ทำให้สายเอื้องไม่นึกสงสัยไม่นึกตั้งคำถามและยังมีคงความเป็นตัวของตัวเอง
มนต์ที่อ่อนจาง ทำให้เธอขัดขืนเขาได้ถ้าเกิดอยากทำ
แต่มันก็เจือไปด้วยมนต์แห่งเสน่ห์ให้เธอหลงใหลเขา...
“ทำไมฉันใส่ชุดนี้คะ ฉัน...ฉันไม่เข้าใจอะไรเลย มันเกิดอะไรขึ้น? ฉันจำได้แค่ว่า ฉันไปที่ห้องแล้วฉันก็เจอท่านไกร เอ...หรือเป็นคุณ แล้วตั้งแต่นั้น ฉันก็เหมือนฝัน เหมือนจริง เหมือน...ฝัน สลับกันไป”
“ทุกอย่างแล้วแต่เธอจะคิดมันอาจจะเป็นฝัน หรือเป็นจริง มันเกิดได้ทั้งหมดนะสายเอื้อง แต่ทุกอย่างนั้นมันเป็นเรื่องดีๆ ของเรา”
สายเอื้องมองสบตาเขาแล้ว แก้มสาวก็พลันแดงก่ำ...ภาพความฝันอันวาบหวามหวิววูบ ล่องลอยมาในความทรงจำ โอ...หรือว่าเธอกับเขา...
นัยน์ตาของเขาที่มองเธอ อ่อนหวาน และเร่าร้อน ราวกับจะหลอมละลายเธอ สายเอื้องแค่มองเธอก็ร้อนวาบในช่องท้อง เธอเม้มปากแน่น หน้าแดง ตัวแดงไปหมดเพราะความเขินอายและอารมณ์ร้อนร้ายที่เริ่มพุ่งขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้
เธออยาก...อยากสัมผัสเขา
เธออยาก...นอนทอดกายและทำสิ่งที่เธอคิดว่ามันเป็นฝันกับเขา...
“เธอจงจำแต่สิ่งที่เธอชอบ”
เขาว่า แล้วลุกขึ้นจากเก้าอี้ของตัวเอง เวลานี้พระอาทิตย์ตกดินไปแล้วหลายชั่วโมง พระจันทร์เริ่มลอยเลื่อนขึ้น มันเป็นเวลาที่เขาจะต้องลิ้มรสอาหาร...จากเธอ
“ท่าน...”
“เราจะไปทำสิ่งที่ฉันคิดว่าเธอชอบ”
เขาพูดและยืนตะหง่านเหนือร่างเธอ สายเอื้องตกใจเมื่อเขาช้อนเธออุ้ม ใจของเธอเต้นรัวเร็ว หูของเธอแนบตรงอกเขา ได้ยินเสียงของหัวใจของเขาเต้นเช่นกัน
มันคือเสียงของชีวิต...
“เอ่อ...ฉัน”
เอ่ยปากพยายามจะถามพยายามจะค้าน เพราะเธอยังไม่เข้าใจอะไรเลย สายเอื้องก็หมดสิ้นคำพูดและสติเมื่อริมฝีปากของเขาประกบลงมาแนบปากเธอ และอุ้มพาเธอเดินตรงไปยังห้องของเขายังชั้นสอง...