ดวงใจร้ายภักดีรัก

“ไปทำกันอีท่าไหนล่ะ ถึงได้หมดเรี่ยวหมดแรงกลับมาบ้านแบบนี้” เขายังคงตามติด พร้อมทั้งสาดใส่คำพูดร้ายๆ ใส่กันไม่หยุด
“คุณคงไม่อยากรู้คำตอบหรอกค่ะ…”
“อย่ามาอวดดีกับฉันให้มันมากนัก! หรือลืมไปแล้วว่าเธออยู่ในบ้านหลังนี้ด้วยสถานะแบบไหน!” ต่อให้เขาจะชิงชังหล่อนจับใจสักแค่ไหน แต่อย่างไรนริสราก็ขึ้นชื่อว่าเป็นเมียที่ถูกต้องตามกฎหมาย เพราะฉะนั้นเขาจึงต้องต่อว่า เวลาที่หล่อนเที่ยวไปยืนส่งยิ้มให้กับชายอื่นด้วยท่าทีสนิทสนมแบบนั้น เพราะมันเป็นการไม่ไว้หน้ากัน ซึ่งเขาไม่ชอบที่ตัวเองต้องกลายเป็นตัวตลกต่อหน้าคนอื่นแบบนี้ และอะไรก็ตามที่เขาไม่ชอบ เธอก็ยิ่งไม่สมควรที่จะทำมัน!
“สราไม่เคยลืมค่ะ” หากว่ากันถึงเรื่องนั้นแล้วล่ะก็ เห็นจะเป็นเขาเสียมากกว่าที่ชอบลืมอยู่บ่อยๆ ว่าเธอเป็นใครในชีวิตของเขา ถึงได้ชอบทำร้ายจิตใจกัน ด้วยการควงคนนั้นทีคนนี้ทีให้ได้เห็นอยู่บ่อยๆ ทุกทีที่มีโอกาส แน่นอนว่าทุกๆ การกระทำของเขา ทำให้เธอสำนึกอยู่เสมอว่าเขานั้นใจร้ายเพียงใด
“ดี ถ้าอย่างนั้นก็มาทำหน้าที่ของตัวเองสักที!” ป่วยการที่จะรั้งรออีกต่อไป เขาตอบและไม่รอให้อีกฝ่ายได้พูดอะไรออกมาอีก ขยับเข้าไปใกล้ ก่อนช้อนอุ้มร่างนุ่มนิ่มขึ้นแอบอก ท่ามกลางเสียงร้องโวยวายที่ดังขึ้นตามติด
“คุณภีมจะทำบ้าอะไร! นี่ปล่อยสราลงเดี๋ยวนี้นะคะ!” ความกลัวที่เกิดขึ้นฉับพลัน ทำให้หญิงสาวร้องตะโกนขึ้นสุดเสียง แม้จะผ่านการเข้าพิธีแต่งงานกันมาได้สักพักแล้ว หากแต่ผู้เป็นสามีกลับไม่เคยคิดจะแตะต้องกันเลยสักครั้ง แล้วมาวันนี้เขาคิดจะทำอะไร!
“จะเล่นตัวไปทำไมเล่า! เธอเป็นเมียฉันจำไม่ได้รึไง ไหนๆ เราก็แต่งงานกันแล้ว มาทำหน้าที่ของตัวเองหน่อยสิ” ชายหนุ่มเตือนความจำ ขณะที่ขาทั้งสองนั้นก็ก้าวเดินมุ่งหน้าสู่ห้องนอนใหญ่ ที่จากนี้จะกลายเป็นลานประหารสำหรับคนหัวดื้อ ที่กล้าลองดีกับเขาด้วยการแอบลักลอบคบชู้สู่ชายให้ได้รู้สำนึกถึงสิ่งที่เธอทำ!
“ไม่! คุณภีมปล่อยสรา อย่า อื้อ!” คำห้ามถูกเขาปิดลงด้วยจูบที่แสนหยาบกระด้างเนิ่นนานราวกับจะไม่มีที่สิ้นสุด รู้ตัวอีกทีเสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่ก็ค่อยๆ ถูกรั้งออกไปจากร่างกายทีละชิ้นไปแล้ว