อ้อนรัก หนุ่มรุ่นใหญ่

" คุณอยากลองเปิดซิงฉันไหม ? " ร่างบางเงยหน้าขึ้นถามขณะที่น้ำตายังอาบแก้มใสไหลลงมาเป็นทาง

พรึ่บ!!
" มันจะไปกันใหญ่แล้ว เธอเป็นผู้หญิงหัดกระดากอายบ้าง " บุรินทร์ลุกขึ้นทันทีหลังได้ยินคำถามจากปากบาง ถึงแม้เขาจะเป็นเสือผู้หญิง แต่ก็ไม่ชอบใจเท่าไหร่นักที่ได้ยินคำถามนี้จากปากของเด็กสาวตรงหน้า เนื่องจากเขาได้เห็นเธอมาตั้งแต่ยังเล็กๆ

" ฮึก!! ฉันเก็บมันมาตั้งหลายปีแล้ว แต่เขาไม่ต้องการ แสดงว่าที่ผ่านมามันไม่มีค่าอะไรเลย ฮึกฮือ... " น้ำตาใสๆยังไหลออกมาไม่หยุด ใบหน้าจิ้มลิ้มเบะปากร้องราวกับตัวเองเป็นเด็กน้อย มือเรียวยกขึ้นปาดน้ำตาที่ไหลลงมาป้อยๆ

" แต่เธอก็ไม่ควรเสนอมันให้ใครก็ได้ เก็บไว้ให้คนที่คู่ควรสิ " บุรินทร์ตอบกลับเสียงเรียบ จนอีกฝ่ายต้องเงยหน้าไปสบตาเขา เธอเริ่มได้สติมากขึ้น มองกรอบหน้าคมคายด้วยความรู้สึกผิด

" ขอโทษค่ะ ฉันไปนอนดีกว่า " พูดจบใยไหมก็พยุงตัวเองลุกขึ้น เดินโซซัดโซเซขึ้นบันไดไปชั้นสองโดยมีสายตาของหนุ่มใหญ่จ้องมองความไร้เดียงสาของเธอด้วยแววตาที่ยากจะคาดเดา

บ่ายวันต่อมา...
ร่างบางสวมเสื้อกล้ามสีขาว กางเกงยีนส์ขายาวและรองเท้าบูทหนังสีดำเดินลงมาจากชั้นบนของบ้าน หลังได้นอนเต็มอิ่ม จนสร่างจากอาการเมาค้างแล้ว

" แต่งตัวจะไปไหน ? " บุรินทร์เอ่ยถาม เมื่อเงยหน้าขึ้นจากเอกสารการส่งออกสินค้า เนื่องจากการแต่งกายของเด็กสาวตรงหน้าดูไม่เหมือนกับการเข้าไปทำงานในไร่

" ไปคอกม้าไงคะ เมื่อเช้าคุณพี่เด่นชัยมาเเจ้งว่าช่วงบ่ายมีอาบน้ำให้ม้า ฉันเลยไม่สวมเสื้อแขนยาว กลัวจะเกะกะ ทำงานไม่สะดวก "

" กลับไปสวมเสื้อแขนยาว ส่วนมากในไร่มีแต่ผู้ชาย อยากโดนลากไปข่มขืนรึไง ? " เสียงทุ้มมีอำนาจออกคำสั่งอย่างขัดใจ เมื่อสายตาเหลือบไปเห็นสองเต้างามล้นทะลักออกมาผ่านเสื้อกล้ามตัวจิ้วที่ส่วนคอเว้ากว้าง

" แล้วคุณละคะ อยากข่มขืนฉันไหม ? " ใยไหมเหย้าแหย่อย่างจงใจ ก่อนจะหันหลังกลับเข้าไปภายในห้องเพื่อเปลี่ยนเสื้อตามคำสั่ง

" สมภารไม่กินไก่วัด " ร่างสูงเอ่ยตามหลัง หากเธอไม่ใช่ลูกสาวของรุ่นพี่คนสนิท เมื่อคืนนี้เขาคงไม่ปล่อยให้เธอลอยนวลมาถึงเช้าแน่ เพราะหล่อนก็ตรงสเปกของเขาอย่างปฎิเสธไม่ได้ ดวงหน้าจิ้มลิ้ม ผิวขาวผ่อง ส่วนหน้าอกและบั้นท้ายก็สะบึ้มจนบางทีเขาอยากจะเข้าไปขย้ำให้สาใจ