ชำระหนี้(รัก)มาเฟียร้าย

“แล้วนี่อะไร จู๋จี๋กันในร้านกาแฟเหรอ!” รณกรโยนโทรศัพท์ลงกับโต๊ะเตรียมอาหารเพื่อให้เห็นภาพบนหน้าจอชัดๆ
ภาพนั้นคือตอนที่เธอก้มลงไปดูภาพหญิงสาวในโทรศัพท์ของคณิน มุมกล้องที่แอบถ่ายจากด้านหลังส่งให้ดูคล้ายศีรษะเกือบชนกัน
“เราไม่ได้ทำอะไรน่าเกลียดนะคะ นี่มันแค่มุมกล้อง!”
“ใครจะไปรู้ว่าคุณคุยอะไรกันบ้าง ขนาดรับปากผมแล้วคุณยังทำไม่ได้เลย ต่อไปนี้ผมจะเชื่อคุณได้ยังไง!”
หมดคำจะพูด ต่อให้ขอโทษก็คงไม่มีประโยชน์…
“ในเมื่อให้อยู่ในฐานะเมียไม่ชอบ งั้นก็อยู่ในฐานะทาสกามของผมแล้วกัน ถ้าทนไม่ได้อยากจะไปก็เชิญ ผมจะไม่รั้งคุณไว้อีกแล้ว!”
“คุณริว…” น้ำตาหยดใหญ่ร่วงผล็อยลงมาจากขอบตา เธอทำให้เขาเอือมระอาจนกลายร่างเป็นซาตานอีกแล้ว
“ตอบมา จะอยู่หรือจะไป!” ชายหนุ่มตะคอกถามออกแนวขับไล่
“ขวัญเคยบอกคุณแล้วว่าจะอยู่ทำงานใช้หนี้ให้ครบ ขวัญไม่อยากผิดคำพูดค่ะ”
“งั้นก็ตามใจ!”