พลั้งรักเทพบุตรร้าย (หนังสือเสียง)

เขาควรจะเกลียดหล่อนให้มากๆ แต่กลับสั่งตัวเองไม่ได้โดยเฉพาะเจ้าความรู้สึกที่อยู่ลึกๆ ลงไป
ขนาดพยายามนึกถึงข้อเสียของหล่อน คิดถึงพฤติกรรมที่ผู้หญิงดีๆ ไม่น่าเอาอย่าง แต่แทนที่จะทำให้ลืม กลับยิ่งคิดถึง เขาคงเสียสติไปแล้ว



“วิเศษจริงนะเลขาที่แสนดีของคุณอา”
รติรสมองเขาอย่างไม่เข้าใจ คือไม่รู้ว่าเขากำลังโกรธด้วยเรื่องอะไร จวบกระทั่งสดับคำพูดตามมาของเขา
“หนีผัวทิ้งลูกมาเที่ยวกับชู้รัก! ไม่รู้สึกระอายแก่ใจบ้างเลยหรือที่ทำตัวเป็นผู้หญิงก้นไวมากผัวหลายใจเป็นนางวันทอง!”
“คุณศรันย์ศร!”
รติรสเน้นเรียกเขาทีละคำ
“มันกงการอะไรของคุณไม่ทราบ ที่มากล่าวหาฉันอย่างนี้ คุณเป็นนายฉันเฉพาะในที่ทำงาน ไม่ใช่เป็นเจ้ามหาชีวิตที่จะต้องตามบงการชีวิตฉันไม่เลือกที่!”
คำพูดฉุนๆ ของหล่อนดูจะไปเพิ่มเพลิงโทสะให้ทวีเพิ่มขึ้นไปอีก เพราะสายตาเขาลุกเรือง ชนิดถ้าเป็นไฟหล่อนก็คงมอดไหม้ไปทั้งตัว
“ใช่สิ! ไม่ใช่เรื่องของผม แต่ถ้านายวินของคุณรู้เข้า คุณว่าเขาจะเห็นเป็นเรื่องของเขามั้ยล่ะ?”
รติรสขันก็ขันฉิวก็ฉิว
คนอะไร คิดอยู่ได้ว่าหล่อนมีสามี แถมยังมีลูก เป็นแม่เรือพ่วงอีกตั้งสอง พิลึก!