ตื่นขึ้นมาอีกทีได้สามีไร้ใจ

ในค่ำคืนพิรุณพร่ำดั่งฟ้ารั่ว หว่านเจียเอินและลู่ซินจูหลบหนีการถูกปองร้ายอย่างไม่คิดชีวิต จนหนึ่งผู้เสียสละต้องสิ้นชีพไป อีกผู้ทรมานแทบแตกสลายตายตาม
มิตรภาพและความรัก พัดพาให้สองดวงวิญาณมาพบเจอ ระลึกในน้ำชาร่วมสาบานว่าจะเป็นสหายรักจนชีพดับสูญ ซินจูมีโอกาสฟื้นคืนชีพกลับมา และนางจะมีชีวิตที่สดใส ได้แต่งงาน ได้มีความสุขกับบุรุษที่คู่ควร..
หากทว่า...เมื่อรับรู้ว่าสหายรักหลงรักว่าที่สามี นางจึงเสียสละอันยิ่งใหญ่ด้วยการให้ชีวิตและคำอวยพรจากใจ
เจียเอินตื่นขึ้นมาในร่างของสหายรัก นางสมคำอธิษฐานได้แต่งงานครองคู่กับถงเสี่ยวหงที่นางลอบชื่นชมมาเนิ่นนาน
หากทว่ามันน่าเศร้า... ที่นางต้องมารับรู้ว่าเขามีสตรีที่รักอยู่แล้ว คำอวยพร การเสียสละของสหายรัก และการทุ่มเทหัวใจของนางไร้แววเหลือเกินจะสมหวังและได้ใจเขามาถือครอง...

.........................

"เจียเอิน... เจ้าจำเทพนิยายเรื่องหนึ่งที่เราเคยอ่านตอนเด็กได้หรือไม่ นางเอกของเรื่องตายไป สตรีเทพผู้หนึ่งมาสถิตร่างแทนและได้รักกับพระเอก"
คำกล่าวนี้ แววตาเช่นนี้ เจียเอินมองออกว่าสหายรักกำลังหมายถึงอันใด นางรีบส่ายหน้าไปมาทันที
"ไม่นะ ซินจู"
"เจ้าไปเข้าร่างของข้าเถิด ไปแต่งงานกับคุณชายเสี่ยวหง เอาความรักของเจ้าชนะใจท่าน ท่านจะรักเจ้า แล้วเจ้าจะสมหวังเช่นเทพนิยาย ใช้หัวใจของเจ้า ทำให้ท่านรักเจ้านะเจียเอิน ข้าให้พรนั้นแก่เจ้าเอง..."
"มะ...ไม่ ซินจู นั่นมันร่างของเจ้า!"
เจียเอินขัดขืน แต่ไม่เป็นผล สหายรักกลับพยายามผลักนางไปหาร่างที่ไร้วิญญาณ ก่อนที่นางจะเสียหลัก พุ่งเข้าไปหาร่างนั้น
"ไม่!"