Me after Death

ผมตื่นขึ้นมาเห็นตัวเองหลังประสบอุบัติเหตุ แต่เป็นผมที่โตเป็นผู้ใหญ่ ที่สำคัญคือผมเป็นคู่หมั้นเขา หรือจะพูดง่ายๆ คือผมเป็นคู่หมั้นตัวเอง


“กี่ปี”
“เธอเพิ่งย้ายมาอยู่ที่นี่จริงๆ แค่เดือนกว่า”
“ผมหมายถึงกี่ปีที่เราคบกัน”
“สองปี”
“ผูกพันบ้างไหม”
“มากเลยล่ะ มันคือหนึ่งในเหตุผลที่ฉันไปไหนไม่ได้ถึงเราจะมีปัญหากันตลอด” ใจผมหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม คนที่เขาผูกพันไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้ว ผมนึกหาคำพูด ผมอยากบอกโฮเซว่าผมคือเขา แต่ผมรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าพูดแบบนั้น คงได้เปลี่ยนจากการวินิจฉัยว่าความจำเสื่อมเป็นเสียสติแทน
ว่าแต่มีปัญหากันเหรอ? คงเป็นคู่รักที่ทะเลาะกันบ่อยสินะ
“ผมอยากถามคุณอีกครั้ง”
“อะไรล่ะ”
“คุณคิดว่าผมเปลี่ยนไปจากเดิมหรือเปล่า” โฮเซนิ่ง รอยยิ้มที่มีอยู่ค่อยๆ เลือนหาย
“เปลี่ยน”
เสียงโฮเซบางเบา
“ตอนเธอมองฉันมันเหมือน…เธอไม่ได้รักฉันแล้ว ที่จริงแล้วมันเหมือนเธอไม่เคยรักฉันเลย