not her fault เมดูซ่าไม่ผิด

“อาธีน่าหยุดเดี๋ยวนี้ อย่าคิดทำอะไรที่เจ้าจะต้องเสียใจภายหลัง ข้าขอเตือน!” โพไซดอนเปร่งเสียงเตือนสติ แต่กลับโดนฟาดให้ไปอยู่อีกฝั่ง แน่นอนว่าพลังทำลายล้างเพียงเท่านี้ มิอาจทำอะไรเทพเจ้าแห่งท้องทะเลได้ บทลงโทษแสนสาหัสจึงตกเป็นของเมดูซ่าหญิงงามเพียงผู้เดียว



“หากความงามของหญิงสาวผู้นี้คอยกระตุ้นความกระหายของผู้พบเห็นนัก ก็จงอยู่กับความน่าเกลียดชังตลอดกาลไปเลยแล้วกัน!”



สิ้นคำต่อว่า เมดูซ่าถูกลำแสงเย็นวาบฉาบไปทั่วทั้งกาย ความเจ็บปวดคลืบคลานไปทุกอนูรูขุมขน เธอโดนคำสาปร้ายเล่นงานอย่างทุรนทุราย เสียงร้องปานจะขาดใจก็มิอาจเรียกร้องให้เพื่อนสนิทชิดใกล้มองเห็นความสงสาร



_______________________





ผ่านมาหลายปี อาธีน่า ระลึกถึงความผิดพลาดได้ในภายหลัง เทพีแห่งปัญญาพยายามพลิกแผ่นดินและแผ่นฟ้าตามหาผู้ที่เป็นดั่งเพชรล้ำค่าในชีวิต เพื่อขอโอกาสแก้ไขความผิดพลาดทั้งหมด



เมดูซ่า ทดสอบหนีทุกรูปแบบ คำตอบคือต่อให้หนีไปไกลกว่าครึ่งโลกหรือแม้แต่ในชั้นอวกาศ อาธีน่าก็สามารถตามเธอเจออยู่ดี เพราะอย่างนั้นการเผชิญหน้าจึงเป็นทางออกที่ง่ายที่สุด ไม่ต้องเปลืองแรงหนี และก็ไม่ต้องผิดหวังในตัวเองที่ไม่ว่าจะออกแรงหนีอย่างไรก็ไม่พ้นเสียที



อืม ตอนนี้ก็คงเป็นเหมือนการให้อภัยที่ไม่ให้อภัยละมั้ง











*เนื้อเรื่องเกิดขึ้นจากจินตนาการของไรเตอร์เอง มิได้มีเจตนาบิดเบือนความจริง หรือสร้างความเสียหายให้กับใคร*

คนเขียนเพียงอยากลองเขียนเนื้อเรื่องฉีกไปอีกแบบ


#เมดูซ่าไม่ผิด



โปรดคอมเมนต์ให้กันแบบสร้างสรรค์นะคะ คนเขียนใจบางยิ่งกว่าหมูสไลด์