The Ocean star คือเเสงดาวเเห่งท้องทะเล

"มาเป็นเด็กฉันไหม"

ประโยคสั้นๆจากน้ำเสียงจริงจัง แววตาคมกริบไร้เเววล้อเล่น มันทำให้คนฟังหัวใจกระตุก

นี่สินะ คงเป็นเรื่องสำคัญที่เขารอบอก หญิงสาวเลิกคิ้ว ใบหน้างุนงงเต็มไปด้วยคำถาม สงสัย และไม่เข้าใจ เธอรีบเอ่ยปฏิเสธ

"เราไม่.."

"ต่อไปก็ไม่ต้องรับงานแบบนี้อีก ฉันจะมาค้างด้วยทุกวันศุกร์ จ่ายค่าขนมให้เป็นรายเดือน อยากได้เท่าไหร่ว่ามา"

เขาเอ่ยออกมาจริงจัง ราวกับกำลังคุยสัญญาธุรกิจ ใบหน้าเรียบเฉย ไร้ความรู้สึก ไร้หัวใจ

ดาณิกา ยืนนิ่ง จ้องแววตาคมลึกล้ำของคนตรงหน้า แววตาที่เธอไม่เคยอ่านมันออกเลยซักครั้ง คล้ายร่างกายและสมองหยุดทำงานลงชั่วคราว มีเพียงหัวใจที่เต้นกระหน่ำในตอนที่เอ่ยปากออกไป กับคำพูดที่กลั่นผ่านหัวใจแต่ไม่ผ่านสมอง



"เดือนละแสนไหวเหรอคะ"

เธอแกล้งพูดออกไปประชดคนเย็นชาตรงหน้าริมฝีปากอิ่มเม้มแน่นก้มหน้ามองรองเท้าผ้าใบคู่เก่งของตัวเอง เธอพูดอะไรออกไปไม่คิดเลยนะ 'ดาณิกา'

"อืม ดีล ฉันให้เพิ่มอีกสองแสน ส่งเลขบัญชีมา"

เสียงทุ้มหนักแน่นแฝงไปด้วยความจริงจังของเขาทำให้เข่าเธอแทบทรุด

ผู้ชายคนนี้มัน...บ้าบอสิ้นดี

ชลันธร ชนกร