โซ่รักแสนร้าย

“ใบหย่าครับ” เธอเซ็นมันด้วยอาการมือสั่น
‘ขวัญทิพย์’ ริมฝีปากปิดไม่พูดอะไรสักคำ มือสั่น ม่านน้ำตากลบจนแทบมองไม่เห็นอะไร
ทนายเก็บไปใบหนึ่ง แล้วให้เธอใบหนึ่ง เขาเลื่อนซองสีน้ำตาลหนาปึกใหญ่มาตรงหน้า
“นี่เป็นเงินที่คุณณฤดีให้นะครับ ขอให้คุณโชคดีครับ”
ขวัญทิพย์มองซองสีน้ำตาลนั้นอย่างเลื่อนลอย แล้วก็ปล่อยน้ำตาให้ไหลริน สองมือน้อย ๆ ยกขึ้นมาลูบที่หน้าท้อง รู้โชคชะตาของเด็กน้อย
ลูกของเธอกับสมุทร ลูกที่ไม่มีโอกาสได้เห็นหน้าของพ่อ หรือว่าเรียกเขาว่า “พ่อ”

-----------

มี 2 คู่ค่ะ พีรวิน กับ ศรีพิมพา

“คนมีความสุขน่ะ คุณแพม คุณอยู่ดื่มเป็นเพื่อนผมหน่อยก็แล้วกัน พีรวินยังไปหอบหิ้วเอาขนมขบเคี้ยวที่อยู่บนหลังตู้เย็นลงมาด้วย จากนั้นก็ฉีกห่อออก ก่อนจะเปิดไวน์ เขารินใส่แก้วส่งยื่นให้กับศรีพิมพาด้วย เธอรับมาอย่างเกรงอกเกรงใจ
“แต่ว่าดีเอ็ม แพมจะดื่มเกินลิมิตของแพมไม่ได้นะคะ แพมขอแค่ไม่เกินสี่แก้ว ไม่อยากเมาหัวทิ่ม”
“ห้องคุณแพมก็อยู่แค่ตรงนี้เอง ดื่มไปเถอะน่า” แล้วเขาก็ชนแก้วไวน์ของเธอดังกริ๊ง
ศรีพิมพาจำใจต้องยกดื่ม เขามองอย่างลุ้น ๆ และก็ยกของตัวเองดื่มลงคอพรวดเดียวหมด เธอทำหน้าเหย ๆ ทำเสียงดังข่าออกมาตอนที่ดื่มหมด
“มันต้องอย่างนี้สิ” พีรวินหยิบเอามันฝรั่งทอดใส่ในปากของเธอด้วย”
“อุ้ย!” ศรีพิมพาอุทาน

-----------
สมุทร กับ เทียนภัค(ขวัญทิพย์)

“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ฉันชื่อจิ๊ก ฉันกำลังจะเป็นพี่สะใภ้ของนาย เราสองคนจะแต่งงานกันเร็ว ๆ นี้ นายคงจะรู้ฤกษ์แต่งงานของเราแล้วนะคะ เดือนหน้าวันที่ 31 ฉันกับคุณปั่น เราสองคนจะแต่งงานกัน” เทียนภัคพูดเหมือนท่องจำมาแล้ว แต่เธออยากประกาศให้คนตรงหน้ารู้เอาไว้เท่านั้น
ดวงตาของสมุทรยังคงช็อก เขาไม่อยากจะเชื่อเลยผู้หญิงที่ตรงหน้าคือ “ขวัญทิพย์” ผู้หญิงที่เขาคิดถึงมาโดยตลอด ปลายเท้าของเขาถูกตึงแข็งอยู่กับที่จนไม่สามารถขยับเขยื้อนได้เลย
พอได้ยินว่า เธอจะมาเป็นพี่สะใภ้เท่านั้นแหละ ทุกอย่างก็กลับเข้ามาสู่ภาวะปกติ
“จิ๊กจะแต่งได้อย่างไร ในเมื่อเธอเคยเป็นเมียของฉันมาก่อน เราสองคนเคยจดทะเบียนสมรสกันแล้ว แบบนี้มันจะได้เหรอ พี่น้องจะมีเมียคนเดียวกัน” มันเป็นคำพูดที่ออกมาจากใจ และถ้าทุกคนรู้ จะมีใครรับได้และแฮปปี้

****************

ขอบคุณที่รักกัน อ่านตัวอย่างก่อนเน้อเจ้า
ซื้อตรงไหนสะดวก ก็ซื้อไปเลยค่ะ ^////^ จุ๊บ ๆ