นางซินตัวร้ายกับเจ้าชายใจอสูร

“นี่มัน....”
คำพูดที่ฟังดูกวนหูดังขึ้นก่อนที่ฉันจะค่อยๆ เลื่อนใบหน้าขึ้นไปมองร่างสูงตรงหน้าทันทีด้วยอารมณ์ที่ทั้งกลัวและโมโหสุดๆ
ใบหน้าเรียวยาวผิวสีขาว ดวงตาสีดำสนิท ผมสีเทาซอยระบ่า ไม่ต้องสาธยายอะไรให้มากความนัก บอกได้แค่ว่าผู้ชายตรงหน้าฉันในตอนนี้หล่อมาก!
เป็นเรื่องที่แปลกมากที่ฉันจะค้นพบว่ามีผู้ชายหล่อลากน่ากระชากมาทำสามีแบบหมอนี่อยู่โรงเรียนเดียวกันกับฉันด้วย หรือถ้าจะพูดให้ถูกคือฉันเอาสายตาของตัวเองมองแต่เจ้าชายเพียงคนเดียวมาตลอดหนึ่งปีมันถึงจะถูก
ไม่แปลงหรอกที่ฉันจะไม่เคยเจอผู้ชายคนนี้
“จดหมาย...”
“ไม่ใช่นะ! มันไม่ใช่จดหมายรักนะ!!”
“ฉันยังไม่ได้พูดสักคำว่ามันคือจดหมายรัก ร้อนตัวเร็วเกินไปรึเปล่ายัยเจ้าหญิงน้ำแข็งประจำโรงเรียน” ไอ้หยาๆ หมอนี่รู้จักฉันด้วยเหรอเนี่ย แสดงว่าชื่อเสียงของฉันก็ดังใช่ย่อยสินะ
งามไส้แล้วยัยเมบีงี่เง่าเอ้ย!
“จดหมายนี่ของเธอเหรอ” ไอ้หัวเทาร้องถามก่อนจะเลิกคิ้วมองหน้าฉันด้วยท่าทีที่จับผิด
“มะ...ไม่ใช่!”
“ทำไมต้องติดอ่างด้วย เขาว่ากันว่าคนที่กำลังโกหกมักจะชอบพูดติดอ่าง” ฉลาดเกินไปแล้วนะเจ้าบ้าเอ้ย!
“มะ..ไม่ใช่สักหน่อย นะ..นายเอาที่ไหนมาพู๊ดดดดด!!”ให้ตายๆๆ แล้วนี่ฉันจะติดอ่างทำซากปรักหักพังอะไรเล่า
“เธอนี่มันตลกดีจริงๆ”
“หุบปากเน่าๆ ของนายแล้วคืนจดหมายมาให้ฉันซะ!”ฉันสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ก่อนจะรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีพูดขึ้นเสียงเรียบ อย่าทำให้เขารู้เด็ดขาดว่าฉันมีความต้องการจดหมายนั้นคืนมามากแค่ไหน ไม่งั้นซวยแน่ๆ
“ลองบอกเหตุผลดีดีสักข้อสิว่าทำไมฉันต้องคืนให้เธอด้วย”
“เพราะ-ว่า-จด-หมาย-นั่น-มัน-เป็น-ของ-ฉัน! ชัดพอไหม”ฉันย้ำทีละคำช้าๆ ก่อนจะมองหน้าคนตรงหน้าด้วยอารมณ์โกรธแค้นแบบสุดๆ