ทัณฑ์รักรานใจ

หากถามว่าสิ่งใดมีความแปรปรวนมากที่สุดบนโลกใบนี้ หัวใจของคนเราน่าจะเป็นคำตอบในอันดับต้นๆ

คามิน เคยคิดว่ารักระหว่างเขาและ อุรัสยา จะมั่นคง ไม่มีอุปสรรคขวากหนาม แต่สุดท้ายความหวังกลับพังทลายเหลือเพียงซากปรักหักพังไว้ให้เชยชม เพราะจู่ๆหญิงสาวก็ทิ้งเขาไปโดยไม่บอกเหตุผล ก่อนจะกลับมาอีกครั้งในฐานะภรรยาของ ปราบ ผู้เป็นพ่อ และเธออีกนั่นเองที่ทำให้พ่อเขาตาย!

คามินเพิ่งรู้ตอนนั้นเองว่า แม้อุรัสยาจะดูไม่มีพิษภัย ดั่งพระจันทร์ที่เปล่งแสงละมุนตา ทว่าแสงนุ่มนวลนั้นกลับเผาผลาญใจเขาให้มอดไหม้ได้ไม่ต่างจากฤทธิ์ร้อนแรงของแสงตะวัน เพราะฉะนั้นถึงจะรักเธอแค่ไหน เขาก็สามารถแค้นได้มากกว่าเป็นเท่าตัว ฐานที่เธอทำร้ายหัวใจอย่างแสบสัน

ขอกอดนิดหน่อยไม่ได้หรือไง" เขาพูดเหมือนเธอเป็นผู้หญิงไร้ค่าที่อยากจะเชยชมเมื่อไรก็ได้

"คุณไม่เป็นสุภาพบุรุษเลยนะคะ ผู้ชายไม่ควรข่มเหงผู้หญิง ถ้าเขาไม่ยินยอม"

"คุณกำลังจะบอกว่า ผมควรทำให้คุณยินยอมใช่หรือเปล่า" ใบหน้าคมก้มต่ำจนปลายจมูกและริมฝีปากใกล้กันเพียงนิ้วมือกั้น

"นี่คุณ ฉันไม่คิดว่าคุรจะไม่เข้าใจสิ่งที่ฉันพูดนะคะ"

"อ้อ อยากให้ผมทำมากกว่านี้? เขาค่อยๆ ดันเธอให้เดินถอยหลังไปยังเตียง"

"หยุดนะ นี่คุณจะทำอะไร" หญิงสาวพยายามขืนตัวเอาไว้สุดความสามารถ แต่ไม่เป็นผล เพราะอีกฝ่ายตัวใหญ่และแรงมากกว่า

"ยังไม่รู้อีกเหรอว่าจะทำอะไร งั้นทำให้รู้เลยแล้วกัน" คามินเอ่ยเสียงต่ำเยือกเย็น

"ไม่นะคุณหนึ่ง ฉันเป็นภรรยาพ่อคุณนะ!!!"