เมียรับฝาก

ผมคือ วัส พชรสกุล อาชีพนักธุรกิจ อายุ 30 ปี
คุณลุงบอกกับผมว่า "ลูกชายแท้ ๆ" ของคุณลุงจะเดินทางกลับมาจากต่างประเทศ ผมที่เป็นหลานที่ดีก็คงต้องไปรอต้อนรับ
เด็กหนุ่มท่าทางดูเหมือนจะไม่สามารถหยิบจับอะไรเป็นชิ้นเป็นอันคนนี้เหรอ
ที่จะมาสืบทอดตำแหน่งประธานบริษัทชลาลัย เรียลเอสเตท แทนคุณลุง
ผมรังเกียจท่าทางเฟลิร์ต ๆ ของเด็กคนนี้ชะมัด
มันทำให้ใบหน้าที่ควรจะน่ารักกลายเป็นกร้านโลกไปได้ในพริบตาเดียว
ไหนจะท่าทางที่ชอบยั่วยวนผมทั้ง ๆ ที่พ่อของตัวเองนอนหลับอยู่ชั้นล่างนี้อีก
ไม่มีวันเสียล่ะ ไม่มีวันที่ผมจะมองเด็กหนุ่มคนนี้ในแง่ดี ไม่เป็นอันขาด



ถ้าไม่ใช่เพราะคุณป๊าคือผู้มีพระคุณที่คอยชุบเลี้ยงมาตั้งแต่เล็ก
ไม่มีทางเสียหรอกที่คนอย่าง
“วัส พชรสกุล”
จะปรายสายตาไปมองคนที่ใช้ร่างกายเปลือง ๆ อย่าง
"ยมนา เรืองโรจนวัชร์"