จับต้องอัปสรา

เหตุเพราะมัวแต่เที่ยวเล่นจนละเลยหน้าที่ของตนหลายครั้งหลายครา นางอัปสราผู้ซึ่งเป็นเทพธิดาอัญเชิญอาหารทิพย์ของวิมานพระอินทร์จึงได้ถูกลงโทษให้ลงมาเป็น ‘เจ้าที่’ เฝ้าพื้นที่ยังแดนมนุษย์ ร่วมหลายร้อยปีที่ ‘สรวงสุรางค์’ ต้องถูกจองจำอยู่ยังผืนดินอันแสนจะน่าเบื่ออย่างเดียวดาย วันเวลาผ่านไป ปฐพีแห้งแล้งถึงได้กลายเป็นตึกคณะศิลปะศาสตร์ของมหาวิทยาลัยชื่อดัง ชีวิตอันแสนจะน่าอดสูของนางจึงมีสีสันขึ้นมาบ้าง

น่าสนใจมากขึ้นไปอีกเมื่อนางได้พบพานกับ ‘เทพสุคนธ์’ อาจารย์หนุ่มคนใหม่ประจำภาควิชาวรรณคดีอังกฤษที่มาสอนวิชาปกรณัมปรัมปรา ที่มาพร้อมกับความ ‘ไม่เชื่อ’ ในเรื่องสิ่งลี้ลับ ทว่าเขากลับมองเห็นดวงจิตที่อยู่ในอีกมิติด้วยตาเนื้อได้

มองเห็นได้แล้ว ไยถึงไม่เชื่อกัน?

ช่างสร้างความประหลาดใจให้กับนางอัปสราตกสวรรค์นางนี้เสียเหลือเกิน จนนางอดมิได้ที่จะสนอกสนใจอาจารย์ใหม่คนนั้น โดยหาได้รู้ตัวเลยว่าเหตุที่นางสนอกสนใจนางมนุษย์จนออกนอกหน้านอกตา หาใช่ความพิเศษที่เหนือกว่ามนุษย์ผู้ใด แต่เป็นเพราะรูปโฉมงดงามเกินกว่าจะละความสนใจได้ต่างหาก

เทพองค์ใดสรรสร้าง เขาถึงได้มีรูปโฉมศิวิไลซ์ บาดตาบาดใจจนมิอาจถอดถอนเช่นนี้
สรวงสุรางค์มิอาจเข้าใจได้เลย...