Valentine So Love หลงแล้ว รักเลย

โอห์ม x เปียน่า
หนุ่มวิศวะคอมฯ มาดกวนกับสาวนิเทศตัวแสบ! เพราะโอห์มต้องทำตามคำขอของกราฟ เพื่อนซี้ที่มีหน้าตาคล้ายเขายังกับแกะ ซึ่งขอร้องให้เขาทำยังไงก็ได้ให้พริ้ตตี้ แฟนกราฟ บอกเลิกกราฟ! โอห์มจึงสวมรอยเป็นกราฟ และใช้เปียน่าเป็นเครื่องมือทำให้พริ้ตตี้เข้าใจผิด แต่ไปๆ มาๆ เขาดันหวั่นไหวกับเครื่องมือสุดน่ารักคนนี้ซะงั้น!?


ตัวอย่างบางส่วน
“เอ่อ... นี่... นายอายุเท่าไหร่อะ”
“มากกว่าเธอสองปี” เห็นฉันยังทำหน้างงอยู่หรือไง เขาถึงอธิบายต่อ “ฉันอยู่ปีสี่ กำลังฝึกงานอยู่น่ะ ที่บริษัทที่ฉันฝึกงานอยู่เขาให้นักศึกษาฝึกงานใส่ชุดพนักงาน”
“อ๋อ”
“ทำไม” รอยยิ้มกวนๆ กลับมาแล้ว “เห็นฉันแต่งตัวแบบนี้แล้วเริ่มเกรงใจขึ้นมาหรือไง”
“กะ ก็ประมาณนั้น... ค่ะ” ทำไมยิ่งรู้สึกเกร็งขึ้นมานะ ฉันเลยเติมคำลงท้ายประโยคให้สุภาพขึ้น
“งั้นก็เรียกฉันว่า ‘พี่โอห์ม’ สิ”
ฮึ้ยยย จะให้เรียกงั้นจริงดิ!? แค่คิดก็รู้สึกคันในคอแล้ว
นาย เอ๊ย พี่โอห์มเอาเท้าคางกับโต๊ะอย่างรอคอย คาดหวัง แล้วก็ยังเร่งฉันอีก “เรียกเร็วสิครับ น้องเปียน่า”
ฉันแยกเขี้ยวใส่เขาอย่างหมั่นไส้ แต่ก็ต้องเรียกแล้วละ
เอาจริงๆ ฉันก็ทำตัวไม่สุภาพกับเขาไว้เยอะ ถึงเขาจะทำตัวไม่ดีกับฉันก่อนก็เหอะ
“พี่... โอห์ม...”
เจ้าของชื่อกลับนิ่งไป แววตาก็เช่นกัน ไม่รู้เขาเป็นอะไร แล้วอยู่ๆ เขาก็ลุกขึ้นยืน หันหลังให้ฉันเฉยเลย
“พะ พี่โอห์ม”
“พอแล้ว ไม่ต้องเรียก!” เขาบอกเสียงแข็ง
แต่แอบเห็นว่า ใบหูของเขากลับเริ่มมีสีแดงเรื่อขึ้นมานิดๆ ฉันงงมาก อะไรเนี่ย อย่าบอกนะว่าถูกเรียกแค่นี้ก็เขิน ตัวเองบอกให้ฉันเรียกเองแท้ๆ
“พี่โอห์มขา เขินเหรอ”