ทฤษฎีรักเศษหนึ่งส่วนสอง

เมื่อ "ไทย" ต้องโคจรมาเจอกับ "ปราบ"
ชายหนุ่มที่เขาหาคำมาจำกัดความให้ไม่ได้
จะเรียกว่าคนไม่ชอบหน้าก็ไม่ใช่ แต่จะเรียกว่าเพื่อนก็ยังไม่ถนัดปาก
ความสัมผัสแบบถูไถไปวันๆ จึงเกิดขึ้น

เอาวะ ก็ยังดีกว่าต้องเหงาอยู่คนเดียว
. . .
"ถ้าความรักหมายถึงการรวมกันเป็นหนึ่งเดียว
กูก็คือเศษหนึ่งส่วนสองของเลข 1 นั้น
มันต้องมีสักคนสิวะที่พอดีกับกู
คนที่อยู่ด้วยกันได้ โดยไม่ต้องปรับอะไร"