โปรดระวัง! ตัวร้ายคนนั้นกำลังตกอยู่ในอาการคลั่งรัก

ตัวร้าย / ทะลุมิติ / เห็นภูติผี / กึ่งจีนโบราณ /ข่มเหง / แฟนตาซี
นิยายฟีลกู๊ด ดราม่าเล็กน้อยแบบน้อยนิด มีแต่ความคลั่งรักนุ่มนิ่มหัวใจ

พระเอก (เซี่ยเหว่ยหราน) : ตัวร้ายในนิยายที่อยู่มาพันปีจนมาเจอกับนายเอกที่ทะลุมิติมา ติดนิสัยเวลาโกรธจะชอบหลุดคำพูดยุคเก่าๆ เช่น ข้ากับเจ้า แต่เวลาอยู่กับน้องชอบไปอ้อนให้น้องเห็นใจ "พี่ใช้มือไม่ได้ ใช้ปากป้อนหน่อยได้ไหมครับ"
นายเอก (ฉิงเฟย) : ทะลุมิติมาในยุคปัจจุบัน ต่อมาจึงรู้ว่าตัวเองไปเป็นตัวประกอบในนิยายเรื่องหนึ่ง ซึ่งเขาสาบานกับตัวเองว่าจะไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับคนที่ไร้หัวใจเหมือนเซี่ยเหว่ยหรานอีก พูดไปได้แค่อาทิตย์เดียวเจ้าของชื่อก็โผล่มาพร้อมบอกว่าเขาเป็นเมียมัน!

บทเล็กน้อย

นัยน์ตาคมก้มมองคนตัวเล็กที่กำลังนั่งกอดตัวเองอยู่บนพื้นสะอึกสะอื้นจนตัวโยน ดวงตาสีอำพันคลอใสไปด้วยน้ำตามองมายังเขา ใบหน้าเซี่ยเหว่ยหรานปรากฏรอยยิ้มอ่อนโยน
เพราะเขาได้ยินเสียงคนตัวเล็กนี่เรียกเขา

“ในที่สุดเจ้าก็เรียกหาข้-”

ชึบ

นัยน์ตาคมเบิกกว้าง เมื่อคนตรงหน้าโผเข้ากอดเขาเอาไว้จนแน่น ใบหน้าหวานซุกบนอกเขาไม่ยอมห่าง มือหนาค่อยๆ วางบนหัวเล็กอย่างเบามือ

“มะ ไม่เป็นไรแล้ว” เขาตอบเสียงตะกุกตะกัก

“ฮึก ฮือออออ!” จู่ๆ คนตัวเล็กก็ปล่อยโฮออกมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยทำคนตัวโตถึงกับทำอะไรไม่ถูก

“ขะ ข้าขอโทษๆ ไม่ร้องๆ” เสียงร้องไห้ของคนในอ้อมกอดทำเอาเขารู้สึกผิดเล็กน้อย เขาแค่อยากจะแกล้งให้คนดื้อดึงคนนี้กลัวเสียหน่อย แต่ไม่คิดว่าจะกลายเป็นหนักถึงขนาดนี้..

“ขะ..ขอ” ใบหน้าที่มุดอยู่ส่งเสียงอู้อี้ ในขณะที่มือก็ยังไม่ยอมปล่อยจากเอวหนา

“ขอนอนด้วยได้ไหมครับ”

น้ำเสียงออดอ้อน กับดวงตากลมโตเคล้าน้ำตาอย่างน่าสงสารจ้องมองมายังเขา

ตึกตัก