ยาใจนายเถื่อน

"ผมไม่จองเวรกับผู้หญิงแบบคุณหรอก ผมกำลังจะให้ทานคุณต่างหาก ดูท่าทางที่สั่นระริกยั่วผู้ชาย คิดว่าคุณคงอยาก ผมใจบุญอยู่แล้ว วันนี้เลยจะทำทานสักหน่อย มานี่!"
พายุลากเธอไปที่เตียง เหวี่ยงเบาๆร่างบางก็กระเด็นลงไปบนฟูก จนผ้าขนหนูที่นุ่งอยู่ถลกเปิดเปิงไปถึงไหนต่อไหน ด้วยความตกใจรีบตะครุบชายผ้าปิดเนื้อตัวไม่ทันได้ระวังชายหนุ่มที่โถมร่างเข้าถึงตัว จนเธอต้องร้องกรี๊ดออกมาสุดเสียง
พายุทาบทับร่างกำยำบนร่างที่เกือบเปลือย สองมือเรียวไม่ได้ผลักดันร่างเขาเพราะมัวแต่พยายามกระชับปมผ้าขนหนูที่ทำท่าจะหลุดมิหลุดแหล่ แค่เพียงเสี้ยววินาที ที่เขาเห็นความหวาดกลัวและหวาดผวาที่ซ่อนอยู่ภายใต้ความดึงดันและดื้อรั้น จากดวงตาคู่สวยที่กำลังจ้องหน้าเขาเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ
“นายถือสิทธิ์อะไรมาทำกับฉันแบบนี้?!" เธอกัดฟันกรอด
"สิทธิ์ของความเป็นผัว"