รักร้อนเพลิงหวาม

เสียงสั่น ๆ ที่เขาได้ยินนั้นทำให้ภาวินยิ่งแปลกใจ หรือเธอรังเกียจเขาที่กอดจูบเธอ แต่เธอเองก็เป็นฝ่ายยินยอมไม่ใช่เหรอ ทำไมต้องร้องไห้ หรือเขาทำเธอเจ็บ....
“นั่งลงแล้วคุยกันก่อน”
“ฉันต้องไปทำงาน”
“นั่งลงเหมือนฝัน”
เหมือนฝันได้แต่ย้ำกับตัวเองว่าไม่ได้กลัวเพียงแต่เวลานี้โอกาสการต่อรองไม่ใช่ของเธอเท่านั้น อย่าให้เป็นทีของเธอบ้างก็แล้วกัน เธอนั่งลงตรงโซฟาตัวเดิมอีกครั้ง แต่ขยับออกห่างจากเขามากพอที่จะกระโดดหนีได้เมื่อเขาคิดจะทำรุ่มร่ามกับเธอเหมือนก่อนหน้า
“คุณมีอะไรก็พูดมา ฉันต้องกลับไปทำงาน”
“คุณก็ทำอยู่นี่ไง”
เหมือนฝันมองหน้าภาวินอย่างเอาเรื่องเมื่อคิดถึง ‘งาน’ ที่เขาให้เธอทำ แม้เรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเพราะเธอมีส่วนรู้เห็นและเป็นใจ แต่ก็ต้องโทษเขาอยู่ดีที่ทำให้เธอเป็นแบบนั้น ยิ่งเห็นใบหน้าคมเข้มทำหน้านิ่งพูดถึงเรื่องนั้นหน้าตาเฉยไม่สะทกสะท้านสักนิดก็ทำให้เหมือนฝันยิ่งอยากฆ่าคนที่นั่งกวนอารมณ์บูดของเธอให้ตายคามือ!