เซียนสู-อาเตีย

‘อาอี๊ด การรู้ว่าตัวเองไม่รู้อะไร เป็นการเริ่มต้นของการรู้’
นาน...นานมากกับคำสอนของเตีย
หลังจากเตียไม่อยู่แล้ว อาอี๊ดจึงเขียน ‘ตระหนักรู้’ ได้
และอาอี๊ดเพิ่งเข้าใจคำกล่าวของอาเตีย
...วันหนึ่ง อี๊ดจะเขียนฟ้า ด้วยปากกา...
เราเล่าแต่ต้นแล้วว่า
‘พวกเรา’ (ยังเหลือไม่กี่คน) เป็นลูกไม่รักดี
‘รู้เมื่อสาย ตายค่อยสำนึก’
จึงทบทวนความทรงจำเกี่ยวกับอาเตียมาบันทึกไว้
ยามเราออกเดินทางบ้าง
จะได้มีความทรงจำของ ‘ลูก-ศิษย์ ของอาเตีย’ รวมไว้ว่า...
ครั้งหนึ่ง ‘เซียน’ มีจริง
หากคนรู้จักน้อยกว่าน้อย เพราะถ้าไปถามเตีย
คงได้คำตอบ ‘รู้แล้วได้อะไร ไม่รู้ได้อะไร’
เซียนสู-อาเตีย รวมธรรมบูชาครู