จะรับใช้ท่านประธานด้วยรัก

"นาย..." เธอกำลังจะต่อว่าเขา แต่แล้วพิศลย์ก็ลงจากรถก้าวมาเปิดประตูหลังแล้วโน้มตัวลงไปมองเธอ

"จะลงมามั้ยครับ หรือจะให้ผมขึ้นไป?"

"นายห้ามขึ้นมานะ!"

"ครับ เข้าใจแล้ว" ถึงเขาจะพูดแบบนั้น แต่เขาก็ยังก้มมาอุ้มเธอลงจากรถแล้วพาเข้าห้องของโรงแรมทันที เมื่อวางเธอลงบนเตียงแล้วเขาก็ยืนกอดอกมองเธอนิ่งนาน

"ฉันไม่ได้บอกให้นายพาฉันเข้ามาในนี้นะ!!!"

เขายักไหล่ "เอาสิครับ จะคุยอะไรกับผมก็พูดมาเลย ผมฟังอยู่ แต่ถ้าจะพูดให้ผมลาออกจากตำแหน่งอีกละก็ ผมจะทำให้ไอ้เส้นบ้าๆ อะไรก็ตามระหว่างผมกับท่านประธานมันขาดไปเดี๋ยวนี้เลย"

"ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับนาย นอกจากว่าฉันไม่ชอบทำงานกับคนที่เอาแต่ขัดฉัน มันน่าหงุดหงิด ทำให้เสียประสิทธิภาพในการทำงาน คิดว่านายคงเข้าใจดี เพราะงั้น...ไปบอกแม่ใหญ่ซะว่านายไม่อยากเป็นเลขาของฉันแล้ว ฉันจะช่วยหาตำแหน่งใหม่เหมาะๆ ให้นายเอง"

"ท่านประธานคงคิดว่าผมพูดเล่นสินะครับ" เขาคลายเน็คไทแล้วปลดกระดุมออกก่อนขึ้นมาบนเตียง จับบ่าบางกดลงนอนราบแล้วขึ้นคร่อม โน้มหน้าลงมาใกล้ๆ กระซิบเสียงแผ่ว "เคยเห็นผมพูดเล่นเหรอครับ?"