กรงรักนางร้าย

นางร้ายในละคร จุดจบไม่ตายก็อยู่อย่างเดียวดายโดยไม่มีใครเหลียวแล เธอเองก็เช่นกัน

“ริน ช่วยฟ้าหน่อยนะ ฉันสัญญาฉันจะช่วยฉันจะช่วยเธอเอง” ชายหนุ่มหันไปพูดคุยกับอดีตแฟนสาวที่ยืนอยู่ด้านข้างของตนแม้จะรู้สึกผิดแต่มันก็ไม่มากพอที่จะกับความเป็นห่วงคนที่ตนรักสุดหัวใจ

“......ได้สิ......ไม่เป็นไร”หญิงสาวมองไปรอบๆตัวเธอดวงตาหลายคู่กดดันให้เรียวปากเล็กยอมพูดตกลง เพื่อรักแรกของเธอตนพร้อมจะทำให้เขาทุกอย่างขอเพียงเขาพูดมาเท่านั้น

“พูดมากหว่ะ”มือแกร่งของบุคคลปริศนาออกแรงผลัก เขาไม่ใช่ใครที่ไหนตุลล์ธรอีกคนที่รักน้ำฟ้าจนหาอะไรมาเปรียบเทียบไม่ได้และเขาพยายามอยากจะช่วยคนที่เขารักเช่นกันส่วนนางมารอย่างรินดาไม่มีใครจะส่งสารเพราะความเลวของเจ้าตัวนั้นมากมายล้นเหลือ

“โอ้ย.....”หญิงสาวล้มลงอย่างอ่อนแรงสภาพร่างกายที่มีแต่รอยช้ำเป็นหย่อมๆ เธอซ่อนอยู่ใต้เสื้อผ้านักโทษหญิงเมื่อร่องรอยเขียวช้ำจากการโดนทำร้ายกระทบกับพื้นแข็งจึงทำให้เกิดความรู้สึกเจ็บปวด

“ริน....ช..ช่วยรีบเดินหน่อยได้ไหม”ดวงตาเข้มมองเห็นเพียงแต่หญิงคนรักที่จับเป็นตัวประกันจนลืมความรู้สึกของรินดาไปเสียสิ้น เขาไม่ใช่คนดีอะไรขนาดนั้นออกจะเลวไปด้วยซ้ำตนรู้ตัวดี

หญิงสาวพยักหน้าเบาๆก่อนลุกขึ้นเดือนด้วยท่าทีไร้เรี่ยวแรงเธอก้าวช้าๆ อีกแล้วความรู้สึกว่าไม่มีใครต้องการมันกลับมาทิ่มแทงจนหัวใจตนเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูกกี่ครั้งแล้วทำไมยังไม่ชินเสียที

“ฮ่าๆๆๆๆๆ ไปส่ะ ส่วนมึงมานี่”ชลมาศหัวเราะอย่างบ้าคลั่งหล่อนส่ะใจที่จะได้ปิดบัญชีศัตรูเบอร์หนึ่งเสียที มือเหี่ยวรีบพลักตัวประกันให้พ้น จากนั้นรีบจิกศีรษะรินดาดึงเข้าหาตัวพลางนำมีดพกปลายแหลมเตะไปยังลำคอขาวผ่อง

“คราม......ฟ้ากลัว...ฟ้ากลัวที่สุดเลย”เมื่อรอดพ้นจากนางมารร้ายหล่อนรีบกอดชายที่รักด้วยท่าทีหวาดกลัว

“ไม่ต้องกลัวนะที่รัก”ชายหนุ่มโอบกอดน้ำฟ้าด้วยความอบอุ่นจนทุกคนนั้นสัมผัสได้

“ฟ้าไม่เป็นอะไรแล้วนะ”เพลงพิณพูดด้วยน้ำเสียงดีใจจนบอกไม่ถูกหล่อนคิดว่าต้องเสียเพื่อนรักไปแล้วเสียอีก

“ฟ้าปลอดภัยแล้วนะ”เท็นเพื่อนอีกคนของชายหนุ่มก็ดูท่าทีเป็นห่วงใยเพื่อนสนิทไปอย่างน้ำฟ้าเช่นกัน

“ฉันบอกแล้วไง ว่าจะไม่ให้ใครมาทำร้ายเธอ” เขายิ้มอย่างดีใจแต่ก็เหมือนจะเจ็บหน่อยๆเมื่อเห็นคนที่ตนรักกอดกับชายอื่นแต่ขอแค่คนตรงหน้าปลอกภัยก็พอ

“ขอบคุณทุกคนจริงๆ”น้ำฟ้าขอบคุณพวกเขายกใหญ่ความห่วงใยการเอาใจใส่จากเพื่อนและคนรักทำให้ตนนั้นอยากจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง

“แกดูสิ ฉันกำลังช่วยแกให้หลุดพ้นอยู่นะ ดูสิขนาดแกเสียสละขนาดนี้มันยังไม่ห่วงแกเลย”ชลมาศกระซิบข้างหูอย่างสะใจจนบอกไม่ถูกแม้ว่าตัวประกันจะแสดงท่าทีเฉยชาแต่ดวงตาคู่สวยก็ปิดความรู้สึกที่แท้จริงไม่ได้

“ฮึก.....นั่นสิ แต่สายตาของพวกเขา อบอุ่น อบอุ่นจังเลย” หญิงสาวยิ้มกว้างพลางมองพวกเขาแสดงความห่วงใยอย่างจริงใจให้กัน แม้จะเจ็บจนถึงกับร้องไห้ไม่ออกแต่ก็ไม่อาจเห็นแก่ตัวดึงรั้งคนที่ตนรักไว้ให้มาอยู่กับเธอได้ แค่มองดวงตาคมเข้มฉายแววความอ่อนโยนก็พอแล้วกับนางมารร้ายใจสายตาคนอื่นอย่างเธอ

“แล้วแกจะอยู่ไปทำไม ในเมื่อแก นางมาร้ายในสายตาคนอื่นๆใครจะสนใจ ไม่มีใครสงสารพวกเราหรอกนะ มีแต่สมเพชตางหาก”หล่อนยังคงพูดแทงใจดำรินดารอยยิ้มร้ายเกิดขึ้นบนใบหน้าเหี่ยวย่นพลางออกแรงบีบเรียวแขนอย่างเต็มแรง