ข้าจะล่อลวงมือปราบ

นิยายวายจีนโบราณ
=================================
“เปิดใจคุยเรื่องใดหรือขอรับ?”
“เรื่องระหว่างเจ้ากับข้า”
บุรุษร่างโปร่งเผลอเดินถอยหลังเมื่อเห็นคนตรงหน้าเดินคุกคาม
“ข้าไปทำสิ่งใดให้หัวหน้ากู้ไม่พอใจอย่างนั้นหรือ?”
“ไม่เลย ข้าจะกล้าไม่พอใจเจ้าได้อย่างไร มีแต่เจ้าที่ทำหน้าไม่พอใจข้ามาสองวันแล้ว ข้าพูดกับเจ้า เจ้าก็ทำเหมือนไม่อยากพูดกับข้า”
“มิได้ขอรับ ข้าเป็นลูกน้องท่าน มีหรือจะกล้าไม่พอใจ” หวังฮั่นหลบสายตาคมกล้าของคนตรงหน้า
“ไม่จริง ข้ารู้สึกว่าเจ้ามีเรื่องเคืองข้า แต่เจ้าก็คอยมองข้าอยู่บ่อยๆ”
หวังฮั่นเพิ่งรู้ตัวว่าเขาถอยจนหลังพิงเสาใหญ่
“มองตาข้าสิหวังฮั่นแล้วบอกข้าทีสิว่าเจ้าไม่พอใจสิ่งใดในตัวข้า” น้ำเสียงเว้าวอนของกู้เจิ้งจีทำเอาหวังฮั่นหัวใจอ่อนยวบ
แต่...เขาจะพูดออกไปได้อย่างไรว่าตนเองหึงหวงที่อีกฝ่ายมีคู่รักอยู่แล้ว
สองมือใหญ่กุมต้นแขนของหวังฮั่นเอาไว้
“หรือว่า...เจ้าไม่ชอบที่คุณหนูจงมักจะฝากขนมมาให้ข้า และไม่ชอบที่คุณหนูหว่านให้คนฝากปิ่นโตอาหารกลางวันมาให้ข้าอยู่บ่อยๆ ข้าเห็นนะว่าเจ้าทำหน้าบึ้งทุกคราวที่เห็นสองคนนั่น”
“ขะ ข้าเปล่านะขอรับ”
“อืม...ถ้าเจ้าคิดจะปฏิเสธก็สบตาข้าอย่างกล้าหาญเสียหน่อยเถิด”
มือของกู้เจิ้งจีเชยคางของหวังฮั่นขึ้น
“อีกอย่าง ข้ารู้สึกสงสัยว่าเจ้าน่าจะเป็นคนที่มักจะมาช่วยข้าในตอนที่จับกุมคนร้ายไม่สำเร็จ เจ้าคือบุรุษชุดดำที่เคยช่วยข้าจากหลุมขวากเมื่อหลายเดือนก่อนใช่หรือไม่?”
“ไม่ใช่ขอรับ”
“ข้าไม่เชื่อ มีเพียงเจ้าคนเดียวที่ดูมีพิรุธมากกว่าคนอื่น ถ้าอย่างนั้นคงต้องพิสูจนเสียหน่อย”
หวังฮั่นเผลอหันมาสบตาของกู้เจิ้งจี เขาตกใจที่หัวหน้ากู้คิดจะพิสูจน์ว่าเขาเป็นคนผู้นั้น พลันริมฝีปากของกู้เจิ้งจีก็ทาบลงบนปากเขาจนแนบแน่น
==================================