ยัยเหมียวของจีรกิตต์

ส้มฉุนเด็กหนุ่มผู้ถูกบิดาหลงลืม แต่กลับเห็นค่าและความสำคัญในวันที่ครอบครัวมีปัญหา จึงต้องรับผลกรรมที่ตัวเองไม่ได้ก่ออย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ไม่กล้าแม้แต่เอ่ยปฏิเสธ
จีรกิตต์ นักธุรกิจใหม่ไฟแรง ที่โดนผู้เป็นย่าบังคับให้แต่งงาน แต่เจ้าตัวกลับปฏิเสธเสียงแข็งจนในที่สุดก็มีคนยินดีจะเป็นเจ้าบ่าวแทนเขา

-----------------------------------------------------------
มาลุ้นกันค่ะว่าเขาจะรอดพ้นงานแต่งไปได้ยังไง...
-----------------------------------------------------------

ส้มฉุนค่อยๆเดินย่องเข้าตึกใหญ่ทีละนิดกะว่าจะไม่ให้ใครเห็นเพราะกลัวจะเอาไปฟ้องคุณแม่ใหญ่ ยิ่งมีประเด็นกันอยู่ถ้าเจอจับได้ก็ไม่แคล้วโดนหยิกจนตัวเขียว มือคุณแม่ใหญ่หนีบเจ็บยิ่งกว่าก้ามปูซะอีกขอบอก แต่ระหว่างทางกลับไม่เจอใครเลยสักคน พอเดินย่องผ่านที่ห้องรับแขกของบ้านเป็นอันต้องหยุดชะงักแล้วรีบหลบเข้ามุมเพื่อไม่ให้คนอื่นเห็น คิ้วเรียวสวยเลิกขึ้นก่อนที่มุมปากหยักจะยกขึ้นเล็กน้อย ไม่ใช่ว่าพ่อเป็นสมาชิกวีไอพีของแอพสิบแปดบวกหรือยังไง ถึงได้รู้ข่าวไวขนาดนี้
ดูจากสีหน้าของผู้เป็นพ่อแล้ว ส้มฉุนบอกได้คำเดียวงานนี้มีคนตายมากกว่าหนึ่ง คนแรกก็คงหนีไม่พ้นคุณหนูเบนท์ที่ชอบสังสรรค์ปาร์ตี้เมาหัวราน้ำกลับบ้านดึกๆดื่นๆวันเว้นวัน คนที่สองก็คงหนีไม่พ้นผู้เป็นแม่ที่คอยตามใจลูกจนเสียคน แล้วทำเรื่องงามหน้าจนเสื่อมเสียชื่อเสียงวงศ์ตระกูล เมื่อท่านเปากำลังสั่งประหารหัวสุนัขลงทัณฑ์สองแม่ลูก ทางที่ดีส้มฉุนควรหนีออกไปดีกว่า เดี๋ยวเลือดร้ายของสองแม่ลูกจะกระเด็นโดนตัวเอา คิดได้ดังนั้นก็เตรียมหมุนตัวหันหลังกลับ ทันใดนั้นน้ำเสียงเกรี้ยวกราดของผู้เป็นพ่อก็ดังลอดออกมา
“นังลูกทรพี เลี้ยงเสียข้าวสุกจริงๆวันๆทำตัวไร้สาระไม่พอยังทำเรื่องงามหน้าให้พ่อแม่อีก”
น้ำเสียงที่ตะโกนด่าต่อว่าดังลั่นแล้วยังไม่เท่าเสียงเพี๊ยะที่ดังแหวกอากาศออกมาเลยด้วยซ้ำ จนเท้าเล็กๆต้องหยุดชะงักแล้วกลืนน้ำลายลงคอ นี่ถ้าโดนตบดังขนาดนี้คงเจ็บจนหูอื้อไปสามวันเจ็ดวันเป็นแน่ อยู่ต่อไม่ได้แล้วเดี๋ยวโดนลูกหลงเข้าจะซวยเอา ส้มฉุนชักเท้ากลับแล้วหมุนตัวเดินออกห่างประตูห้องรับแขกได้เพียงสามก้าว
ชโลทรวิ่งออกจากห้องรับแขกด้วยความเร็วจนชนคนที่กำลังย่องเบาเข้า
“โอ๊ย!” เบนท์ ชโลทรเงยหน้าที่เปื้อนน้ำตามองคนที่ขวางทางด้วยแววตาวาวโรจน์ “มะ-มาที่นี่ทำไม จะมาดูหายนะของกูรึงัย หึ! สมน้ำหน้ากูอยู่ล่ะสิ กูขอให้มึงทุกข์ใจไม่ต่างจากกู ฮือ!” เด็กสาวแม้จะยังสะอึกสะอื้นแต่เธอก็ยังไม่วายเกรี้ยวกราดใส่น้องชายร่วมบิดา มือหนึ่งยังกุมที่ใบหน้าข้างซ้ายส่วนอีกมือหนึ่งก็ชี้หน้าผู้เป็นน้อง
“ฮ่าๆ ทำตัวเองทั้งนั้นยังจะมาแช่งคนอื่นอีก ตอนทำอะไรไม่คิดถึงหน้าวงศ์ตระกูลเลยเหรอ หรือตอนโดนเสียบมันฟินจนไม่หลงเหลือสติไว้หรือไง อย่างน้อยก็น่าจะดึงสติไว้กับตัวสักนิดว่าตอนโดนกระแทกไอ้ชาติชั่วมันแอบถ่ายคลิปอยู่” เกรี้ยวกราดมามีหรือส้มฉุนจะยืนเฉยๆ เกราแม่แต่ไม่เกรงลูกนะบอกเลย คลิปที่ว่าถูกเอาไปโชว์หราว่อนแอพๆหนึ่ง ถึงจะไม่ได้เห็นเนื้อหนังมังสามากมายอะไร เพราะสองเต้าถูกเส้นผมช่วยบดบังไว้ แต่ก็เห็นใบหน้าผู้หญิงชัดแจ๋ว กำลังอ้าปากครวญครางหลับตาพริ้มอย่างสุขสม
“พวกไม่มีใครเอาอย่างมึงจะไปเข้าใจอะไร อย่าให้ถึงทีมึงแล้วกัน กูขอให้มึงโดนเสียบจุกๆจนครางไม่ออกไปเลย ดูสิ! มึงยังจะมีสติเหลือมั้ย อยากมาแขวะกูดีนัก ไอ้ควาย...” พูดจบก็เตรียมยกมือขึ้นกะจะฟาดลงบนใบหน้าน้องชายให้หายแค้นสักหนึ่งฉาด แต่ก็ต้องเก็บมือกลับคืนแล้วเปลี่ยนเป็นกุมใบหน้าที่ขึ้นรอยห้านิ้ววิ่งขึ้นห้องของตัวเองด้วยความรวดเร็วแบบไม่เหลียวหลัง
“ออกไปให้หมด” เสียงตวาดลั่นออกมาจากห้องรับแขก
เมื่อเห็นคนในบ้านต่างกระวีกระวาดออกมาจากห้องรับแขก ส้มฉุนก็ไม่รอช้าเตรียมเผ่นหนีทันที
“ส้มฉุน! อยู่คุยกับพ่อก่อน” เสียงกร้าวของผู้เป็นพ่อที่เดินออกมาจากห้องรับแขกตะโกนตามหลัง ทำให้เด็กหนุ่มถึงกับหยุดชะงัก อีกนิดเดียวแล้วแท้ๆ อีกนิดก็จะพ้นจากตึกใหญ่อยู่แล้วเชียว อดตื่นตระหนกไม่ได้เพราะผู้เป็นพ่อไม่เคยเรียกพบเลยสักครั้งตลอดหลายปีที่ผ่านมา การไม่เคยถูกเรียกตัวไปพบหรือคุยสองต่อสองมานานหลายปี มันทำให้ส้มฉุนรู้สึกเกร็งไม่น้อย ถึงการเผชิญหน้ากับพ่อจะกลายเป็นสิ่งไม่คุ้นชิน แต่ส้มฉุนก็ไม่มีทางเลือกนอกจากก้มหน้าเดินตามหลังผู้เป็นพ่อกลับเข้าไปในห้องรับแขกห้องเดิม เป็นจังหวะเดียวกับคุณแม่ใหญ่เดินออกมาด้วยใบหน้าซีดเผือดราวกับไก่ต้ม แต่แววตาที่มองมากลับเชือดเฉือนคนเดินสวนไม่น้อย
“สวัสดีจ้ะคุณพ่อ” ส้มฉุนถูกผู้เป็นแม่สอนพูดแบบนี้มาตั้งแต่เด็กเลยติดมา จึงมักใช้คำลงท้ายด้วยคำว่าจ้ะกับคนที่บ้าน ส่วนนอกบ้านก็พูดครับปกติ เด็กหนุ่มยกมือขึ้นไหว้อย่างสุภาพอ่อนน้อม ก่อนจะก้มหน้าต่ำไม่กล้าสบตาผู้เป็นพ่อ
“เป็นยังไงบ้าง” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น นายใหญ่ของบ้านได้แต่จ้องมองใบหน้าของลูกชายคนสุดท้องอย่างไม่ละสายตา ยิ่งเด็กหนุ่มเติบโตหน้าก็ยิ่งสวยเหมือนแม่เข้าไปทุกวัน
“สะ-สบายดีจ้ะ” คำถามของผู้เป็นพ่อทำเอาเด็กหนุ่มสั่นสะท้านไปทั่วร่าง น้ำตาคลอเบ้าขึ้นมากะทันหัน มือเล็กรีบยกขึ้นเช็ดอย่างลวกๆทั้งที่ใบหน้ายังก้มมองพื้นอยู่ เหมือนดอกไม้เหี่ยวเฉาที่ได้รับละอองฝนโปรยปรายในยามหน้าแล้ง ทำให้ดอกไม้สดชื่นฉันใด ส้มฉุนก็เหมือนกับดอกไม้ต้นนั้นไม่ต่าง
“มีแฟนหรือยังล่ะลูก”
“ยะ-ยังจ้ะ” จากที่ก้มหน้าอยู่ส้มฉุนถึงกับต้องเงยหน้าขึ้นมามองใบหน้าของผู้เป็นพ่อแล้วเอ่ยตอบเสียงเครือ แปลกใจในคำถามที่ถูกเอ่ยถาม มีแฟนไม่มีแฟนแล้วมันยังไง หรือแค่ต้องการตักเตือนให้ระวังเรื่องนี้เพราะยายเบนท์พึ่งพลาดท่าไปอย่างนั้นหรือ คงเป็นอย่างนั้นแน่
-----------
ฝากเอ็นดูนิยายสุขนิยมเรื่องนี้ด้วยนะคะ ก่อนตัดสินใจกดซื้อแนะนำว่าให้แวะอ่านตัวอย่างก่อนค่ะ นิยายบางเรื่องอาจถูกจริตกับแค่บางคน จะได้เสียเงินแบบคุ้มค่ากันนะคะ หากมีข้อผิดพลาดประการใดไรต์ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
-----------
คำเตือน=เนื้อหามีคำหยาบคาย,มีการบรรยายเรื่องสิบแปดบวก
ขอให้ได้รับความบันเทิงกลับไปทุกคนนะคะ
#โชษิตา
นักเขียนฝึกหัด.