เสียดายเด็กไทยไม่ได้อ่าน

บทนำ
หนังสือในชุดนี้ “ เสียดายเด็กไทยไม่ได้อ่าน “ เขียนขึ้นเพื่อ ให้ผู้อ่านจัดการกับความทุกข์ แล้วมีความสุข แต่ก็ได้ปูพื้นฐานสู่ระดับ ตัดเครื่องร้อยรัดทั้งปวง ( นิพพาน ) ไว้บ้างเล็กน้อย เหตุผลก็คือเด็กเป็นทรัพยากรของชาติ หากเด็กทุกคนบรรลุนิพพานหมด ผลผลิตของประเทศ GDP ( Gross Domestic Products ) คงปั่นป่วนวุ่นวายมากทีเดียว มักจะกล่าวกันเสมอๆว่า พระพุทธเจ้าสอนเรื่องทุกข์ หนังสือต่างๆก็มักจะเริ่มด้วยเรื่องทุกข์ ซึ่งก็ถูกต้องสำหรับผู้ประสงค์ที่จะบรรลุนิพพาน ชาวต่างชาติบางคนถึงกับกล่าวโดยเข้าใจผิดว่าศาสนาพุทธเน้น Pessimism ( มองโลกในแง่ร้าย ) ด้วยเหตุนี้หนังสือเล่มนี้จึงเริ่มด้วย พระสูตร ( คำสอน ) เกี่ยวกับความสุข และความสำคัญของความสุข ( ต้องมีสุข สมาธิจึงจะเกิด ) เมื่อรู้ถึงมรรควิธีเข้าถึงความสุข ก็เปรียบเหมือนมีภูมิคุ้มกัน Antibody ต่อการซึมเศร้า ได้
หนังสือในชุดนี้ เขียนโดยเทียบเคียงกับหลักการอื่นๆในทางโลก เช่น จิตวิทยา Self Esteem ทำให้เกิดความสุข หลักการ Finance เช่น แปลงหนี้เป็นทุน Convert Debt to Equity ( แปลงกรรมเก่า เป็นบุญใหม่ ) หลักการ Quantum Physics ( เนวสัญญานาสัญญา ) หลักการร่างสัญญา ( Contract การผูกมัดซึ่งกันและกัน ) เป็นต้น
หนังสือในชุดนี้ เขียนโดยให้ร่วมสมัย ลดความน่าเบื่อลงไป เช่น ข้อคิดจากเพลง เช่น เพลง Look for the good in every thing ของ Jmraz , เพลง Between Angels and Insects ของ Papa Roach , เพลง Imagine ของ John Lennon, เพลง My Grown Up Christmas List ของ Amy Grant เป็นต้น และข้อคิดจากภาพยนตร์ เช่น The Matrix All things that exist will finally come to an end. , School of Life แสดงนำโดย Ryan Reynolds เป็นต้น
หนังสือในชุดนี้เน้นการรวบรวมพระสูตรที่นำมาจัดเป็นหมวดหมู่ เพราะในแต่ละพระสูตร ด้วยอัจฉริยภาพของพระพุทธเจ้า จะเห็นวิธีการกล่าวเน้น และสาระสำคัญที่แฝงมากับพระสูตรนั้นๆ เช่น โพชฌงค์เจ็ด ซึ่งโดยย่อหมายถึง สติ ธรรมวิจยะ วิริยะ ปีติ ปัสสัทธิ สมาธิ อุเบกขา แต่เมื่อได้อ่านพระสูตรเต็มจะเห็นว่า ทุกรายการเน้น อันอาศัยวิเวก วิราคะ น้อมไปในการสละ เป็นต้น
หนังสือในชุดนี้มีความคล้ายกับหลักสูตร MBA คือให้รู้หลากหลาย แต่ไม่ต้องลงลึก หากท่านผู้อ่านท่านใดสนใจเรื่องใดเป็นพิเศษ ก็สามารถจะค้นคว้าเพิ่มเติมได้เองโดยอาศัยพื้นฐานและข้อมูลจากหนังสือเล่มนี้
ผู้เขียนผู้รวบรวม ได้เขียนไว้ทั้งหมดประมาณ 40 บท แต่เพื่อไม่ให้หนังสือมีความหนามากจนเกินไป จนทำให้บางท่านอาจรู้สึกว่าเป็นเหมือนตำราเรียน จึงได้แบ่งออกเป็นเล่มเล็กๆ ปรารถนาให้มีความรู้สึกเหมือนเป็นคู่มือมากกว่า โดยสามารถดู สารบัญบทต่างๆที่เหลือได้ในบทส่งท้ายครับ

AnattaSanya