ท้าวแสนปม

ท้าวแสนปมเป็นเรื่องที่เล่าขานกันมาช้านานในดินแดนประเทศไทยและประเทศเพื่อนบ้านปัจจุบันและมีอยู่หลายตำนาน ตามตำนานโยนกเชียงแสน สิงหนวัติกุมาร จุลยุทธกาลวงศ์เล่าไว้ว่า พระราชวงศ์เชื้อสายพระเจ้าสิงหนวัติและพระเจ้าพรหมซึ่งครองเมืองเชียงรายได้หนีภัยสงครามมาตั้งเมืองใหม่ ชื่อว่า “เมืองไตรตรึงษ์” บนพื้นที่ปัจจุบันของจังหวัดกำแพงเพชร ซึ่งเป็นเมืองอันเป็นต้นเรื่องของท้าวแสนปม ราชบุตรเขยของราชาแห่งเมืองไตรตรึงษ์ ในส่วนตอนต้นของพระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับสมเด็จพระปรมานุชิตชิโนรสกล่าวว่า ในจุลศักราช ๖๘๑ พ.ศ. ๑๘๖๒ ท้าวแสนปมได้สร้างเมืองใหม่และขึ้นครองราชสมบัติที่เมืองเทพนคร ทรงพระนามว่าพระเจ้าสิริชัยเชียงแสน มีพระราชโอรสทรงพระนามว่าพระเจ้าอู่ทองพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงสันนิษฐานว่า ท้าวแสนปมคือเจ้านายเชื้อกษัตริย์นครศิริไชย บางทีท้าวแสนปมอาจจะชื่อชินเสนก็เป็นได้ ส่วนเมืองที่ปรากฏในเรื่องท้าวแสนปมนั้นคือเมืองสรรค์ ซึ่งตั้งอยู่ตามลำน้ำพิงและแควน้อย ด้วยพระอัจฉริยภาพทางประวัติศาสตร์และอักษรศาสตร์เป็นเหตุให้พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงนำศาสตร์ทั้งสองแขนงนี้มาใช้ในการพระราชนิพนธ์ท้าวแสนปม โดยทรงพระราชนิพนธ์ท้าวแสนปมขึ้นถึง ๓ เรื่อง คือ พระราชบันทึกเรื่องท้าวแสนปม บทละครรำท้าวแสนปมและบทละครดึกดำบรรพ์ท้าวแสนปมสำนักพิมพ์วิสดอมตระหนักถึงคุณค่าของพระราชนิพนธ์เรื่องท้าวแสนปมว่าเป็นงานที่ทรงคุณค่าสมควรอนุรักษ์สืบไปจึงได้จัดพิมพ์ขึ้น โดยได้ตรวจสอบจากหนังสือท้าวแสนปมเล่มอื่นๆ เพื่อให้เรื่องท้าวแสนปมนี้ถูกต้องและสมบูรณ์มากที่สุด