ห้ามใจ(ไม่)ให้รัก

ใครได้เป็นเมียคงปวดหัว ผู้หญิงอะไร อยากเอาชนะตลอดเวลา ไม่มีความอ่อนหวานเลยสักนิด!
"เออ กูอยากปวดหัวอยู่พอดี"
----------------------------------------------
รมิตา (กอบัว) แม่ค้าขายข้าวแกงที่ไม่เคยถูกชะตากับ หิรัญ (ทอง) อีตาพ่อค้าส่งถั่วงอกหน้าหม้อตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ ไม่ได้หม้อใส่เธอแต่หม้อใส่เด็กสาวร้านข้าวแกงอีกร้านที่เธอรักเสมือนน้องสาว พร้อมกีดกันให้หมดทุกทางนั่นแหละ!
แต่! แต่! การทำงานของโชคชะตา หรือ เวรกรรมนำพา ให้เธอกับเขาได้กันไม่หยุดไม่หย่อน ?

------------------------------------------------
ตัวอย่าง 1

หิรัญรีบผละใบหน้าออกพร้อมยันข้อมือทั้งสองข้างของตัวเองลงกับเตียง ในท่าคล่อมตัวเธอไว้

เมาแล้วถึงเนื้อถึงตัวจังวะ

“มานอน..ด้วยกัน”

“บ้าเหรอ” หิรัญตอบกลับหญิงสาวหลังจากได้ยินคำชวนในเวลาที่เธอปกติจะไม่มีทางได้ยินเด็ดขาด ขืนตื่นขึ้นมาเจอเขานอนร่วมเตียงด้วย เตียงนี้ ห้องนี้ รวมถึงบ้านหลังนี้คงโดนเธอเผาเป็นจุนแน่ กว่าจะได้มาครอบครองทำงานหลังขดหลังแข็งตลอดสามปี!

ให้หลงเหลือความภูมิใจไว้บ้าง

“นะ”

อีกแล้ว! กูเจอคำนี้อีกแล้ว!

“นะคะ”

รออะไรล่ะ หิรัญพลิกตัวขึ้นไปนอนข้าง ๆ เธอในทันที มีหมอนใบเดียวก็หนุนมันด้วยกันเนี่ยแหละ รมิตาตะแคงข้างมาหาเขา จรดปลายนิ้วจิ้มลงบนหน้าอกเขาสองครั้ง ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงมองเธออย่างมีคำถาม

มันเสียวปร๊าบขึ้นมาเธอไม่รู้เหรอวะ! มาจิ้ม ๆ อะไรล่ะ

“ทอง..”

“ว่า”

“ขอถอดเสื้อผ้าได้มั้ย มันอึดอัด..”

“ห้ะ!”

-------------------------------------------
ตัวอย่าง 2

“บัว..รู้ตัวมั้ยว่าทำอะไร”

“ทำไมจะไม่รู้”

“..ถ้าทำจะไม่โกรธใช่มั้ย”

“ถ้าไม่ทำสิถึงจะโกรธ คิก..” รมิตาหัวเราะคิกคัก ดวงตาเป็นประกายดูซุกซน มือเล็กวางทับลงบนหน้าอกเขา ก่อนจะใช้นิ้วชี้กับนิ้วกลางไต่ขึ้นไต่ลงเหมือนกับกำลังเล่นปูไต่

ไม่ อด ทน แล้ว!!

--------------------------------------------
พ่อทองคนสุภาพและใจเย็นของเรา จะไม่อดทนอะไรรรอ่ะ อยากรู้จัง ><
พวกเขาจะได้จุ้มกันยังไง ตอนไหน เมื่อไหร่ แล้วเราจะจุ้มกับคนที่ไม่ชอบหน้าได้ไงนะ เอาดีๆซิ
--------------------------------------------
สุดท้ายนี้ ขอฝากฝัง และได้โปรดเอ็นดู ไอ้พี่ทองกับอิน้องบัวด้วยนะคะ 
หวังว่าพวกเขาและเธอจะเรียกร้อยยิ้มเล็ก ๆ พอได้นุบนับหัวใจคุณนักอ่านได้นะค้า

ด้วยรัก
ภิ-สรา