ตำนานรักอวิ๋นเทียน

คำโปรย
ฮ่องเต้สิ้น ยุคสมัยผลัดเปลี่ยน กบฏเรืองอำนาจ ยุวกษัตริย์ถูกชิงตัว เจ้าอวิ๋นเทียนผู้ไม่เคยลดตัวเกลือกกลั้วราชสำนักต้องออกโรงด้วยตัวเอง ชะตาจับพลัดจับผลูพบยอดหญิงที่ไม่อาจลืม ดั่งธารธาราไร้วันเหือดแห้ง


เรื่องย่อ

ศักราชเจี้ยนหยวน เดือนหก ปีสิบสอง

ลูกประคำทองร่วงหล่นกระทบพื้นเสียงดังกังวล ชวนกงกงม่อให้ใจหาย...

รัชสมัยจักรพรรดิฮั่นอู่แห่งราชวงศ์ฮั่นตะวันตก สิ้นสุดลงกะทันหัน ฮ่องเต้ถูกปองร้ายหรือไม่อย่างไร ไร้เบาะแสหนาบาง

เรื่องนี้จะแพร่ออกไปมั่วซั่วมิได้ กงกงม่อสั่งปิดตายตำหนักใหญ่เป็นการชั่วคราว หวังชิงอำนาจบงการเบื้องหลัง

หารู้ไม่ว่าเรื่องน้อยใหญ่ในเขตวังหลบเลี่ยงอวิ๋นเทียนมิได้ ดวงตาหลายหมื่นคู่ราวเนตรทิพย์ของพระพุทธองค์ จับจ้องดูจากเบื้องบน แขยงขุนนางชั่วผู้รับสินบนเป็นที่สุด

สำนักอวิ๋นเทียน เป็นสำนักที่จักรพรรดิฮั่นอู่ทรงแต่งตั้งเมื่อครั้งยังมีชีวิต อีกทั้งยังมอบอำนาจบาตรใหญ่ให้ โจวไฉเฉิงควบคุมตำหนักทั้งเจ็ด โดยมีตราพยัคฆ์หลวงเป็นตัวชูยศ ทุกฝักทุกฝ่ายที่พัวพันกับวังหลวงต้องผ่านการตรวจตราจากอวิ๋นเทียนอย่างละเอียด ว่ากันว่าสำนักอวิ๋นเทียนเป็นดังยมโลกบนเมืองมนุษย์ ตัดสินถูกผิด ชี้เป็นชี้ตาย ขึ้นอยู่กับคำสั่งของนายท่านผู้อยู่เบื้องบน บงการลึกลับไร้ซึ่งการแสดงตัว

"ท่านพ่อขอรับ... เพลานี้จักรพรรดิทรงสิ้น กงกงเฒ่าจงใจปกปิดอวิ๋นเทียน มิช้าก็เร็ว ชาวประชาต้องรับรู้ถึงการสวรรคตของกษัตริย์"

หลงชิงเจ๋อ - บุตรบุญธรรม ที่โจวไฉเฉิงชุบเลี้ยงปลุกปั้นให้เก่งกาจเหนือบุรุษอื่น กระทั่งได้รับยศหัวหน้าฝ่ายในแห่งอวิ๋นเทียน

คอยจัดการเรื่องน้อยใหญ่ เป็นดั่งอวัยวะส่วนที่ 33 ของไฉเฉิง

ชาร้อนถูกเทลงจอก เขาสูดดมกลิ่นกรุ่นหอมอย่างใจเย็น สมกับเป็นผู้ที่ลอยตัวเหนือความบาดหมางทั้งปวง ไฉเฉิงเพียงแสยะยิ้มมุมปาก ก็ทำเหล่าบริวารยศน้อยกลัวจนหัวหด

"อืม... ข้าจะคอยดูว่า... กงกงเฒ่าเจ้าเล่ห์จะทำอย่างไรต่อไป" ไฉเฉิงยกจอกชาดื่มอย่างผู้สงบนิ่ง ใช้ประโยชน์จากความเงียบขรึมสยบทุกสถานการณ์

"ชิงเจ๋อเกรงว่า... ไท่จื่อน้อยจะได้รับความไม่เป็นธรรม..."

"เขตวังโกลาหล ขุนนางแบ่งออกเป็นฝักเป็นฝ่าย ยุวกษัตริย์ตกเป็นเป้า ขุนนางชั่วหวังช่วงชิงตัว ข้าเพียงรอท่านพ่อรับสั่งเท่านั้น พร้อมลงมือได้ทุกเมื่อ" ชิงเจ๋อผู้นี้ดูเป็นงานเป็นการ กระตือรือร้นกับทุกหย่อมหญ้า ช่างต่างจากไฉเฉิงลิบลับ แต่ปานนั้นก็ยังอยู่กันได้อย่างลงตัว ถือเป็นเรื่องที่แปลกที่ลงตัว

"เช่นนั้นหรอกหรือ" ไฉเฉิงดูไม่รู้ทุกข์ไม่รู้ร้อน ตอบกลับเพียงแค่ประโยคสั้นๆ ก่อนจะสูดกลิ่นกำยานหอมอย่างสงบใจ เดินกลับไปเอียงกายลงหมอนพิงเยี่ยงคนไร้ใจ

**********

ณ ตลาดหลวง แห่งมหานครผิงหยาง แคว้นโฮ่วฉิน

"เล่เข้ามา... เล่เข้ามา... เจ้าค่าเอ้ยยย"

"แพรไหมของข้านำเข้าจากต๋งจิงแคว้นเหนือ "

"ของล้ำค่าเช่นนี้แม้แต่วังหลวงยังไม่อาจจับต้อง ครอบครองเป็นนาย เหตุฉไหนพวกท่านกล้าเมินเฉย" คำพูดฉลาดหลักแหลมชวนเชื่อ ชักชวนผู้คนที่ผ่านไปผ่านมารุมซื้อผ้าแพรไหม แย่งกันเหมากระจาดจนไม่พอขาย สมกับที่จะเป็นว่าที่วีรสตรีผู้เคียงคู่นายท่านแห่งอวิ๋นเทียน

หมายเหตุ ด้วยความปราถนาดี แนะนำซื้อผ่านหน้าเว็บและระบบแอนดรอย หรือใช้เหรียญMeb จะถูกกว่าซื้อผ่านระบบแอปเปิ้ลนะคะ