ข้อตกลงระหว่างพระเอกกับนางร้าย

ถึงจะทะลุมิติเป็น 'โอวหยางเหวินยั่ว' นางร้ายในนิยายตรรกะป่วยที่แต่งเองตอนเด็กๆ แต่ฉันก็ไม่ได้เดือดร้อน เพราะ 'ฮัวจิ้งเสียน' พระเอกผู้นำพาหายนะมาให้กลายมาเป็นเพื่อนสนิทของฉันแล้ว แถมผู้ชายที่ฉันหลงรักก็เป็นพระรองอย่าง 'จ้าวเต๋อหัว' ไม่ได้ทับทางคุณนางเอกแต่อย่างใด

ฉันทั้งสวยทั้งรุกแรง(?) แต่ว่าทำไมทั้งๆ ที่มันควรจะง่ายแสนง่าย หนทางความรักของฉันมันถึงได้ไม่เป็นอย่างที่คิดเลยล่ะเนี่ย!?

---------------------

จะว่าไปแล้วนี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้อยู่กับเขาแบบสองต่อสองจริงๆ จังๆ

อาจเป็นเพราะแอลกอฮอล์ที่สูบฉีดอยู่ในกระแสเลือด และเพราะความมืดที่ปิดซ่อนความเขินอายไว้ได้นี้ ฉันรู้สึกมีความกล้ามากกว่าปกติอย่างน่าประหลาด

‘เขา’ ยังคงเงียบงัน ไม่ได้ตอบรับคำสารภาพรักของฉัน

แต่ถึงอย่างนั้น... เขาก็ไม่ได้ปฏิเสธ

ฉันเป็นคนดื้อด้านมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ในเมื่อเขาไม่ได้ผลักไส ฉันก็จะยังคงโอบกอดความหวังไว้ต่อไป

ฉันขยับเข้าไปใกล้เขาอีกนิด แล้วลองเสี่ยงด้วยการเอื้อมมือไปสัมผัสแก้มซ้ายของเขาเบาๆ

ท่ามกลางความเงียบ ฉันได้ยินเสียงลมหายใจที่สะดุดไปของเขา

ใจของฉันเต้นระรัวขณะที่ตัดสินใจจะทำสิ่งที่บ้าที่สุดในชีวิต...

ฉันเอื้อมมือออกไป โอบแขนรอบลำคอแกร่งของเขา... แล้วโน้มใบหน้านั้นเข้ามาประทับจูบ

ฉันไม่เคยจูบใครมาก่อน หลังจากริมฝีปากสัมผัสกัน นอกจากขบเม้มริมฝีปากของเขาเบาๆ ฉันก็ไม่รู้ว่าควรทำยังไงต่อแล้ว หลังจากที่ชะงักค้างไปชั่วครู่ ฉันจึงถอนริมฝีปากออก แล้วรีบแก้ตัวให้กับความเงอะงะของตัวเอง

“นะ... นี่เป็นจูบแรกของฉัน ครั้งแรกอาจจะห่วยไปนิด แต่ถ้าฝึกฝนอีกหน่อย...”

ฉันไม่สามารถพูดให้จบประโยคได้ ในเมื่อขณะนี้ลมหายใจทั้งหมดถูกดูดกลืนโดยบุคคลตรงหน้าไปเสียแล้ว

จูบของเขาดูจะใจร้อนอยู่บ้าง แต่ก็เต็มไปด้วยความระมัดระวังอยู่ในทีราวอีกฝ่ายไม่ต้องการจะทำให้ฉันบอบช้ำแม้เพียงเล็กน้อยก็ตาม

ขณะที่ฉันเคลิบเคลิ้มไปกับความนุ่มนวลนั้น เสียงเรียกที่ดังฝ่าความเงียบก็ทำให้ฉันได้สติ

“เหวินยั่ว เธออยู่แถวนี้หรือเปล่า”

นั่นคือเสียงของ ‘เขา’

...แล้วผู้ชายที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาจูบฉันอยู่ตอนนี้คือใครกัน!?