เพียงเธอผู้เป็นดวงใจ

"คริมา เธอเพียงคนเดียวที่เขายกให้เป็นที่หนึ่งในดวงใจตลอดมา"
สาวน้อยเจ้าของดาวกระดาษที่ดูเหมือนจะไร้ค่า ทว่าเธอมีคุณค่าในตัวเอง

* คำโปรย *

"ครีมรักพี่ชินท์หมดหัวใจ ตั้งแต่วันที่ตั้งใจซื้อกระดาษมาพับดาวแล้วค่ะ และไม่เคยหวังว่าพี่ชินท์จะมองเห็นค่าของมัน ครีมขอเพียงแค่ได้ทำให้อย่างที่ตั้งใจไว้ แค่นั้นก็มีความสุขแล้ว"
"หมดค่าขนมไปเท่าไหร่"
"ไม่กี่บาทเองค่ะ"
"แล้วเอาเงินจากไหนไปซื้อของมาทำ"
"รับจ้างเพื่อนทำรายงานแล้วเอามาซื้อของเปย์ผู้ชาย น่ารักใช่ไหมล่ะคะ" ขณะถามน้ำตาของเธอยังคงไหลด้วยความสุข
"ยิ่งกว่าน่ารักอีกค่ะ"
"งั้นคืนนี้พิสูจน์ความน่ารักของครีมหน่อยนะ"
"ไหวเหรอคะ" เอ็นดูคนอ้อนเก่งเสียจริง
"สู้ตายมากค่ะ"

***************************************

"เป็นไงบ้างคะ" น้ำเสียงห่วงใยไถ่ถาม
"สงสัยครีมจะเป็นพิษ" เตชินท์พูดยิ้ม ๆ
"ยังไงคะ ครีมมีกลิ่นไม่หอมเหรอ" เธอหมายถึงเหม็นนั่นแหละ
"เปล่าค่ะ พอเห็นหน้าครีมกับได้กลิ่นตัว อาการแปลก ๆ นี้ก็หายไป"
"แบบนี้ไม่เรียกเป็นพิษนะคะ แบบนี้เรียกรักครีมหลงครีมค่ะ ครีมว่าพี่ชินท์ไปหาหมอสักหน่อยน่าจะดีนะคะ ให้หมอตรวจสักนิด เผื่อเป็นความดัน"
"พี่ไม่ได้กินเค็มเลยนะ กินแต่น้ำหวานของครีม" และรู้สึกอยากกินขึ้นมาอีกแล้วแต่ต้องยับยั้งอารมณ์ เพราะเดี๋ยวนักศึกษาจะไปสัมมนาสาย
"งั้นสงสัยกินเกินขนาด เอาแบบนี้แล้วกันค่ะ งดกินสักสองสามวัน เผื่อพี่ชินท์จะดีขึ้น" น้ำเสียงเชิงล้อเล่นและแฝงด้วยความเป็นห่วง อีกหนึ่ง
ความรู้สึกคือ หากอดก็ต้องอดด้วยกัน
เตชินท์ยิ้มเอ็นดูคนที่ทำทีเป็นห่วง
"อย่าห่วงพี่เลย ห่วงตัวเองก่อนเถอะ แค่ไม่กอดก็งอแงว่าไม่รัก
แล้ว" ในคืนที่ไม่ได้รักแค่กอดเธอไว้ในอก แค่นั้นเด็กก็มีความสุขแล้ว
"ก็...อยากให้รักนี่นา" คนสวยทำหน้างอง้ำ กะพริบตาปริบ ๆ