พี่หมียักษ์อ้อนรัก

"ไจแอ้นท์" นักร้องน้องใหม่ที่กำลังโด่งดัง เขาเจอใบพลูสาวน้อยจอมเฉิ่มที่แอบมานอนหลับในห้องแต่งตัว
เธอละเมอพึมพำบางอย่างออกมา ทำให้เขายิ้มและเริ่มตามติดชีวิตเธอ


“ฝันแน่ๆ ฉันต้องฝันอยู่แน่ๆ ช่างเป็นฝันดีจริง” เสียงราวกับคนละเมอชวนให้ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอ ใบหน้าเธอก็เหมือนกับล่องลอยอยู่ในฝันจริงๆ
“หลับเหรอเนี่ย คิดว่าสู่ขิตซะอีก” พิมพ์สุดาพูดอย่างโล่งอก พลางเบ้ปากเพราะคิดว่าหญิงสาวอีกคนคงมาดักรอไจแอ้นท์เหมือนแฟนคลับคนอื่นๆ
“เธอเป็นใคร เข้ามาในนี้ได้ยังไงหรือว่าจะเป็นแฟนคลับฉัน แอบเข้ามาเพื่อใกล้ชิดฉัน” คำถามรัวเป็นชุดจนคนถูกถามต้องย่นคิ้ว นี่เธอไม่ได้ฝัน มันคือเรื่องจริง คนถูกถามตกใจจนหน้าซีด ก่อนเม้มปากก้มหน้างุดอย่างอับอาย
“ฉันขอโทษค่ะ ฉันแค่ เอ่อ เอาชุดมาเก็บแล้วเผลอหลับไป”
“เผลอหลับ นี่เธอซ้อมตายชัดๆ” พิมพ์สุดาส่งเสียงห้วนๆ ออกมาแล้วก็เบะปากใส่เด็กสาวที่ยังนั่งอยู่ที่พื้นห้อง ส่วนบวรวุฒินั้นจับจ้องหน้าของเธอแทบไม่วางตา เขายิ้มมุมปากน้อยเมื่อเห็นเธอหน้าถอดสี “ไจแอ้นท์ ได้เวลากลับแล้ว ฉันไปรอข้างนอกนะ”
“อืม” เขาส่งเสียงตอบแค่นั้น แต่สายตายังมองเธอจนหญิงสาวเริ่มรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ใบหน้าสวยร้อนวาบแดงระเรื่อขึ้น ชายหนุ่มยิ้มมุมปากเล็กน้อย “นอนน้อย นอนไม่พอก็กลับไปนอนที่บ้านซะ” เขาบอกเสียงละมุนเหมือนลอยมาจากสวรรค์
“ฉันขอโทษ”
“เธอพูดเป็นแค่นั้นเหรอ...เอ้านี่น้ำ เอาไปดื่มซะจะได้สดชื่น” เขายื่นขวดน้ำให้เธอ ยักคิ้วน้อยๆ ส่งให้ด้วย