เชฟคนนี้แฟนผม

กำลังจะเป็นเสืออยู่แล้วแท้ๆ แต่ดันเลี้ยวโค้งกลับไปเป็นไอโบ้ที่รออาหารจากเจ้าของเสียอย่างนั้น

“น้ำมนต์”
“อ้าวสิบ มาทำอะไรเหรอ” น้ำมนต์ที่ถูกเรียกหันไปถามสิบว่ามาทำอะไรแถวนี้หรือบางทีสิบอาจจะมาหาเพื่อน
“เอากล่องแซนด์วิชครั้งที่แล้วมาคืนน่ะ” สิบยื่นถุงกระดาษลายหัวใจพร้อมกับกล่องแซนด์วิชมาคืน
“อ๋อขอบใจนะ” น้ำมนต์ยื่นมือไปรับกล่องมาไว้แล้วยืนรอสิบที่เหมือนจะพูดอะไรสักอย่างกับตัวเอง
“อร่อยมากถ้าไม่เป็นการรบกวนช่วยทำให้อีกได้มั้ยเดี๋ยวออกเงินให้ทุกอย่างเลย” สิบที่อึกอักจะพูดดีไม่พูดดีแต่สุดท้ายก็บอกน้ำมนต์ไปว่าต้องการให้อีกคนทำอาหารให้
“ห๊ะ เอ่อคือถ้าสิบจะทานอีกเราทำให้ได้นะแต่ไม่ต้องซื้ออะไรให้หรอกเราทำให้ได้” ตอนสิบบอกว่าอร่อยก็ดีใจอยู่หรอกแต่ตอนหลังนี่น้ำมนต์ไม่ค่อยเข้าใจสิบสักเท่าไหร่ตัวเองก็รวยแท้ๆ จะมาให้เขาทำให้ทำไมกันไปหาร้านอาหารหรูๆ กินก็สิ้นเรื่อง
“ไม่ใช่ให้ทำแค่วันนี้วันเดียวแต่หมายถึงทำให้จนเรียนจบ”



สวัสดีค่ะ ปลาขอฝากนิยายรักอีกสักเรื่องนะคะ นิยายเรื่องนี้ปลาแต่งจบนานแล้วค่ะ แต่เพิ่งจะมีโอกาสมาแก้ไข ยังไงปลาขอฝากน้องๆ ไว้อีกสักเรื่องนะคะ ขอบคุณค่ะ